یافتن شخصی که آرزوی خوشبختی نداشته باشد دشوار است. اما مفهوم خوشبختی برای همه متفاوت است. آیا یک دستور جهانی خاص وجود دارد که به شما اجازه دهد نه تنها احساس خوشبختی کنید ، بلکه واقعا یک خوشبختی بی حد و حصر را تجربه کنید؟ پاسخ این س canال را می توان در رساله های شرقی باستان یافت.
چرا این همه مردم ناراضی هستند؟ دلیل آن این است که خوشبختی برای آنها مشروط است. شخصی خواهد گفت که اگر با یکی از عزیزان خود دیدار کند خوشحال می شود. برای دیگری ، خوشبختی در یک شغل معتبر با پردرآمد ، برای یک سوم - در فرصت سفر است. گزینه های زیادی می تواند وجود داشته باشد ، و همیشه برای خوشبختی فرد نیاز به بدست آوردن چیزی ، دستیابی به چیزی ، دستیابی به چیزی دارد.
خوشبختی بی قید و شرط
آیا خوشبختی می تواند بدون شرط باشد؟ بله ، بسیاری از آموزه های معنوی در این باره صحبت می کنند. علاوه بر این ، تنها خوشبختی بی قید و شرط می تواند واقعاً بی حد و حصر و پایان ناپذیر باشد.
مهمترین کیفیت خوشبختی بی قید و شرط این است که برای وجود آن به چیزی احتیاج ندارد - بلکه همین طور است. در عین حال ، از درون می آید و فرد را کاملاً پر می کند ، سیلاب را پر می کند. چنین خوشبختی فقط با گذشت زمان شدت می گیرد ، که خود به نظر می رسد چیزی خارق العاده باشد.
با این حال ، افرادی که به این حالت رسیده اند ادعا می کنند که هیچ چیز خارق العاده و غیرعادی در آن وجود ندارد. برعکس ، آنها معتقدند که این دقیقاً همان حالتی است که قرار است هر شخصی در آن باشد. حتی برخی استدلال می کنند که سقوط بدنام کتاب مقدس ، و پس از آن شخصی از بهشت رانده شد ، توصیف پوشیده ای از دست دادن یک فرد از یک حالت اصلی خوشبختی بدون شرط است.
چگونه می توان به سعادت بی قید و شرط دست یافت
درک یک نکته بسیار ظریف مهم است: دستیابی به سعادت بی قید و شرط به عنوان یک هدف خاص غیرممکن است. دلیل آن این است که به خودی خود در لحظه ای ظاهر می شود که فرد هرگونه آرزو و خواسته ای را ترک می کند. این متولد می شود که فرد به ماهیت واهی همه اهداف و دستاوردهای عادی پی ببرد. این بدان معنا نیست که افرادی که به سعادت بی حد و حصر دست یافته اند بی احساس شده و از زندگی قطع می شوند. آنها می توانند خیلی خیلی زیاد به موفقیت برسند ، اما دیگر اهمیت زیادی را به آن نمی دهند.
سرچشمه شادی بی قید و شرط چیست ، از کجا ناشی می شود؟ این خوشبختی متعلق به روح انسان است. وقتی همه اهداف واهی در فراموشی ناپدید می شوند ، خوشبختی آزادی پیدا می کند و به سطح زمین می آید - بار مشکلات و آرزوها دیگر بر دوش آن نیست. این منافع روح است که مطرح می شود ، نه ذهن. و روح از تحقق وجود ، از وجودش خوشحال می شود. علاوه بر این ، او از زیبایی دنیای اطرافش خوشحال است. خوشبختی به سادگی از اعماق روح بالا می رود و آدمی را غرق می کند.
رمز سعادت بی قید و شرط آگاهی از لحظه است. سعی کنید به اطراف خود نگاه کنید بدون اینکه به چیزی فکر کنید یا آنچه را دیده اید تجزیه و تحلیل کنید. شما نگاه می کنید ، می بینید ، اما آنچه می بینید را تحلیل نمی کنید. سعی کنید انگشتان خود را در این حالت حرکت دهید - نحوه حرکت آنها را تماشا کنید ، حرکات خود را احساس کنید ، اما به کاری که انجام می دهید فکر نکنید. می توانید در حالت بی فکری راه بروید ، برخی اقدامات ساده را انجام دهید - به عنوان مثال ، نظافت خانه ، شستن ظرف ها و غیره
البته ، ذهن به طور فعال اعتراض خواهد کرد - عادت ندارد که بیکار باشد. افکار بارها و بارها در هوشیاری ظاهر می شوند - شما نیازی به مبارزه با آنها ندارید ، فقط باید آنها را متوجه شوید و دوباره به سکوت بازگردید.
چرا همه اینها لازم است؟ پس از رسیدن به آرامش درونی ، یادگیری حداقل به طور موقت در حالت سکوت درونی ، روزی احساس خواهید کرد که این سکوت چقدر دلپذیر است. به تدریج ، این حالت طبیعی شما خواهد شد ، ذهن فقط در صورت نیاز واقعی در کار گنجانده می شود.و سپس ، در برخی از مواقع ، احساس امواج قدرتمندی از خوشبختی را از اعماق وجود خود احساس خواهید کرد. آنها بیشتر و بیشتر ظاهر می شوند و قدرت آنها بیشتر و بیشتر می شود ، تا اینکه یک روز خود را در یک اقیانوس بیکران از خوشبختی بی حد و مرز احساس کنید.
