به کودکان زیرک که یک دقیقه در یک مکان نمی نشینند بیش فعال می گویند. این شرایط جنبه های مثبت و منفی دارد. با این حال ، در موارد دشوار ، باید با بیش فعالی برخورد شود.
بیش فعالی چیست؟
اختلال بیش فعالی یا اختلال کم توجهی (ADD) نوعی اختلال روانشناختی است که ماهیتی رفتاری عصبی دارد.
اغلب اوقات ، کودکان ، به ویژه پسران ، از بیش فعالی رنج می برند. بیش فعالی در بزرگسالان کمتر دیده می شود و در عدم توانایی در کسب دانش لازم در حجم کافی و کسب مهارت های حرفه ای بیان می شود. برای چنین افرادی دشوار است که زندگی خود را هم در زندگی روزمره و هم از لحاظ شخصی سازماندهی کنند.
علائم "بیماری" عبارتند از: افزایش تحریک پذیری (عصبی بودن) ، تغییرات مکرر روحیه ، فعالیت بدنی زیاد. برای کودک بیش از حد فعال تمرکز طولانی مدت روی یک موضوع دشوار است ، که می تواند منجر به مشکلات یادگیری شود. او بیش از حد پرحرف است ، مدام می چرخد ، حرکات وسواسی انجام می دهد. برخی از کودکان بیش فعال دارای پرخاشگری و تمایل به خشونت هستند ، آنها اغلب با همسالان خود درگیری دارند و نسبت به بزرگسالان بی ادب هستند.
دلایل مختلفی برای بروز بیش فعالی وجود دارد: استعداد ژنتیکی ، حاملگی شدید و ضربه به هنگام تولد ، شرایط نامساعد زندگی.
روش های مقابله با بیش فعالی
اول ، شما باید مطمئن شوید که کودک بیش فعالی دارد یا فقط یک بچه بسیار بازیگوش و کنجکاو است. در مواردی که کودک توانایی تمرکز و آرامش گوش دادن به صحبت کردن را ندارد ، اغلب در یک حالت هیجان عصبی است ، بیش از حد فعال و پرخاشگر است ، پس او به کمک متخصصان نیاز دارد.
کمک همه جانبه از یک روانشناس ، متخصص اطفال ، والدین و معلمان مورد نیاز است. رفتار درمانی و اصلاح عصب روانشناختی نتایج خوبی به همراه دارد. ماهیت روش در ایجاد عادت نظم و انضباط کودک ، به حداکثر رساندن موفقیت و به حداقل رساندن انتقاد از شکست خلاصه می شود.
رویکرد ویژه ای از طرف والدین و معلمان (مربیان) به کودک نیاز است ، شما باید سعی کنید او را از فشارهای غیرضروری و موقعیت های درگیری محافظت کنید.
ورزش های مختلف گزینه خوبی برای اوقات فراغت برای کودکان بیش فعال است ، این به تخلیه منفی کمک می کند و انرژی اضافی را به یک جهت سازنده هدایت می کند.
والدین باید برای این واقعیت آماده باشند که آموزش یک کودک بر اساس یک برنامه فردی ممکن است مدتی طول بکشد. جو خانوادگی حمایتی نیز نقش زیادی دارد و به درمان موفقیت آمیزتری کمک می کند.
برخی از پزشکان اصرار به استفاده از دارودرمانی دارند. با این حال ، تا زمان استفاده از روشهای دیگر مقابله با بیش فعالی ، نباید به معرفی داروها عجله کرد.
