اختلال بیش فعالی و کمبود توجه (ADHD) نوعی اختلال رفتاری و عصبی با علائمی است که اولین بار در سن مدرسه ظاهر می شود. به طور معمول ، این سندرم با بزرگ شدن فرد از بین می رود ، اما در برخی موارد در طول زندگی او را همراهی می کند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
مطالعه اختلال کمبود توجه یک جهت نسبتاً جوان در علم است. بنابراین ، هنوز هیچ معیار تشخیصی مشخصی برای ADHD وجود ندارد. اما تعدادی از علائم وجود دارد که باعث می شود شما فکر کنید ممکن است وجود سندرم رخ دهد. همه این علائم تنها در صورتی علائم این اختلال هستند که در مکان های مختلف (در خانه ، مدرسه ، ملاقات با اقوام) ظاهر شوند ، توانایی کودک را برای سازگاری با زندگی به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. پسران این اختلال را خیلی بیشتر از دختران دارند. در میان آنها ، به طور معمول ، تعداد کودکان مبتلا به سندرم ADHD 3 تا 9 برابر بیشتر است.
گام 2
بی توجهی کودک مبتلا به اختلال نقص توجه ، همانطور که از نامش پیداست ، قادر نیست برای مدت طولانی روی یک فعالیت تمرکز کند. تدریس برای او دشوار است ، او همیشه نمی تواند یک فیلم یا برنامه را تا انتها تماشا کند. حواس او به هر چیز ساده ای است که بلافاصله تمام توجه را به سمت خودش جلب می کند. به دلیل عدم توانایی در تمرکز موارد مهم ، چنین کودکی گاهی اوقات غیبت ذهن و فراموشی از خود نشان می دهد. در مورد مسئولیت ها و برنامه های عملیاتی خود باید خیلی بیشتر از همسالان به او یادآوری شود.
مرحله 3
تکانشگری کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی با کمبود توجه ممکن است سازگار نباشند. آنها بیش از حد بی تاب هستند ، که در بسیاری از موقعیت های روزمره خود را نشان می دهد. برای آنها سخت است که منتظر نوبت خود باشند ، آنها نمی توانند در حالی که ظرف خنک می شود تحمل کنند ، بدون اینکه در شرایط خود فرو روند و بدون اینکه دستورالعمل های عمل را بخوانند ، راه حل برخی از مشکلات را می گیرند. بخشی از این ویژگی شخصیت بی ثباتی عاطفی ، تغییرات ناگهانی خلق و خوی یا هوی و هوس "از ابتدا" است. البته همه کودکان تا حدی از این خصوصیات برخوردارند. اما در نوزادان مبتلا به ADHD ، آنها بیشتر به طور منظم ظاهر می شوند.
مرحله 4
بیش فعالی دانش آموزان با علائم بیش فعالی سردرد بزرگی برای معلمان و همکلاسی ها هستند. انرژی آنها همیشه نشانه اختلال رفتاری نیست ، اما تقریباً در همه شرایط ، بدون استثنا ، فعالیت بیش از حد کودک بر مشکلات او در کلاس می افزاید. بی قراری ، پرحرفی ، وجود تعداد زیادی "حرکات غیرضروری" مانند دویدن به اطراف ، تکان دادن دست ، چرخاندن اشیا in در دست کودکان بیش فعال به قدری آشکار می شود که به مانعی برای یادگیری عادی و ارتباط با همسالان تبدیل می شود.
