هنگامی که آنها در مورد تربیت شخصیت صحبت می کنند ، غالباً منظور آنها شکل گیری یک فرد رشد یافته از نظر جسمی ، روحی و روانی است که به خوبی در جامعه سازگار است ، می داند در زندگی چه می خواهد به دست آورد و برای آن تلاش می کند. و البته والدین می خواهند فرزندشان قوی ، خودکفا و موفق رشد کند. اما کودکان همیشه مطابق آرزوهای نسل قدیمی نیستند. و بزرگسالان کاملاً واضح تصور نمی کنند که چگونه یک شخصیت تربیت می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
کودک زندگی را از والدین خود می آموزد. او از روزهای اول وجود خود ، ناخودآگاه هم از اشارات و اعمال و هم از طرز رفتار پدر و مادرش نسخه برداری می کند. بنابراین ، اگر می خواهید کودک شما برخی از ویژگی های شخصیتی و سبک رفتاری را از خود بروز دهد ، فقط کافی است فقط به تربیت کودک بپردازید. شما هم نباید دست از پرورش خود بردارید.
گام 2
فرزند شما جزئی جدا نشدنی از خود شما نیست. بند ناف او مدتهاست که بریده شده است و او فردی مستقل و جداگانه با خواسته ها و نیازهای خودش است. بپذیرید که او قادر نخواهد بود از تمام دستورات زندگی شما پیروی کند. او باید یاد بگیرد که مستقل زندگی کند و بتواند یک انتخاب درست را انجام دهد. این امر در مورد خواسته ها ، اعمال ، انتخاب شغل ، شریک زندگی و غیره اعمال می شود. هرچه زودتر یاد بگیرد که یک انتخاب آگاهانه انجام دهد ، از دیدگاه خود دفاع کند ، مسئولیت خود را بپذیرد و برنامه های خود را عملی کند ، زندگی او موفقیت بیشتری خواهد داشت.
مرحله 3
به دقت به فرزندتان گوش فرا دهید و به دلایل اعمال او بیندیشید. شما باید یاد بگیرید که هوی و هوس را از اضطراب و ناتوانی در بیان آنچه او را نگران می کند تشخیص دهید. آیا نمی خواهید غذا بخورید ، بخوابید یا راه بروید؟ توجه کنید که آیا همه چیز با سلامتی او منظم است؟ آیا نمی خواهید کاری انجام دهید؟ سعی کنید به او کمک کنید ، اعتماد به نفس او را تقویت کنید. برای اینکه کودک به عنوان یک فرد کامل رشد کند ، نباید هوی و هوس او را بپذیرید ، اما همچنین نباید نیازهای او را نادیده بگیرید.
مرحله 4
اگر کودک شما سعی دارد شما را با هوی و هوس ، رفتار نامناسب یا فریاد زدن دستکاری کند ، خواسته های مضحک او را نپذیرید ، بلکه سعی کنید آرام و متعادل باشد. از او دعوت کنید در مورد دلیل نیازش فکر کند ، توضیح دهید که چرا نمی توانید این کار را انجام دهید یا چرا نمی توانید آن را انجام دهید. کودک باید درک کند که همه خواسته های او بلافاصله برآورده نمی شود و برای شنیدن نیازی به دمدمی مزاجی و داد زدن نیست. علاوه بر این ، سعی کنید این واقعیت را به او بگویید که او تنها نیست ، همه لذت های خانواده به طور مساوی تقسیم می شود و شما نیز خواسته ها و نیازهای خود را دارید. وقتی این را بفهمد ، خیلی سریعتر در تیم کودکان و زندگی بزرگسالان سازگار می شود.
مرحله 5
کودک خود را برای تعامل با سایر کودکان و بزرگسالان آماده کنید. به او بیاموزید که اسباب بازی ها را به اشتراک بگذارد ، آشنایی پیدا کند ، گفتگو را شروع کند و …
مرحله 6
حتماً به خواسته ها و نظرات کودک خود گوش فرا دهید ، خصوصاً اگر مجبورید مسئله ای را که مستقیماً به او مربوط است حل کنید. برای اینکه او به عنوان یک شخص به خود احترام بگذارد ، لازم است که با عملکرد و گفتار خود درک کند که لیاقت آن را دارد.
مرحله 7
از كمك كودك غافل نشوید ، مخصوصاً وقتی كه كودك خودش آن را ارائه می دهد و همچنین بیشتر اوقات خود او را برای كمك به او رجوع كنید ، حتی اگر این كمك صرفاً نمادین باشد. و اگر کودک شروع به انجام کاری کرد ، حرف او را قطع نکنید ، در غیر این صورت فکر خواهد کرد که شما کار او را دوست ندارید.
مرحله 8
اگر به فرزند خود قول داده اید ، به قول خود عمل کنید. اگر مطمئن نیستید که می توانید این کار را انجام دهید ، بهتر است از قول دادن خودداری کنید. این باید سبک رفتاری شما باشد ، در این صورت کودک به قول خود عمل می کند.
مرحله 9
با کودک خود بیشتر صحبت کنید. دانش ، ترجیحات ، افکار خود را با او در میان بگذارید. واقعاً به فکر و کردار او علاقه مند باشید. از علایق او حمایت کنید. او باید از زندگی شما آگاه باشد.و اگر او درک کند که زندگی اش نسبت به شما بی تفاوت نیست ، پس با کمال میل در نیمه راه شما را ملاقات می کند.
