وقتی شخصی به تسلیت احتیاج دارد ، شخصی باید به کمک او بیاید. غم و اندوه می تواند آنقدر غیر قابل تحمل و دردناک باشد که بر روان ، سلامت جسمی و عاطفی تأثیر بگذارد. مهمترین چیز این است که به شخص فهماند که تنها نیست ، اینکه شنیده می شود ، غم و رنج او را با او شریک می کنی.
دستورالعمل ها
مرحله 1
گوش بده. یک شخص غمگین و غمگین ، گاهی اوقات فقط به کسی در نزدیکی احتیاج دارد ، که ساکت شود ، به او گوش فرا دهد ، فقط عقب برمی خیزد و دست او را می گیرد. هنگام گوش دادن مطمئن شوید که به چشمان او نگاه می کنید. روی آن تمرکز کنید.
گام 2
در یک شخص حل شوید و سعی کنید دردسر او را با او در میان بگذارید. یک فرد تسلی ناپذیر قدرت ذهنی گوش دادن به درد و رنج شما و یا حتی تجربه های غم انگیز شما را ندارد. غالباً ، او در درون خود غوطه ور است ، در مبارزه سخت درونی خود ، درک آنچه اتفاق افتاده است. حضور در این نزدیکی کافی خواهد بود. بهبودی زمانی حاصل می شود که فرد درونی بدبختی خود را تجربه کند. اگر در مورد مشکلات خود صحبت کنید ، حواس او را پرت کنید ، خوددرمانی او را قطع می کنید.
مرحله 3
صبور باش. اگر فرد اجازه دهد تجارب خود را در احساسات - جیغ ، عصبانیت ، اشک ، هیستری ، خشم ، عصبانیت - بگذارد ، آرامش به خودی خود حاصل خواهد شد. به او اجازه دهید در این لحظه خودش باشد ، متوقف نشوید (مگر اینکه شروع به آسیب رساندن به خودش کند). در پایان ، همه چیز با اندوه و دلداری به پایان خواهد رسید. هر فرد درک ، تجربه خود را طی می کند و حق این کار را دارد.
مرحله 4
به شخص به اندازه دلخواه خود وقت بدهید. ترغیب ها و پندهایی مانند "به خود بیایید" ، "خود را جمع کنید" ، به او کمک نمی کنید که سریعتر راحت شود. احتمالاً حتی او را عصبانی کرده است.
مرحله 5
نگرش و حمایت خود را با آغوش ، دست دادن یا عبارتی غم انگیز نشان دهید. اگر دوست صمیمی شما ناگهان بی توجهی کرده و شما را از آن دور می کند ، سعی کنید اذیت نشوید. این با گذشت زمان ، زمانی که درد و رنج کمی فروکش می کند ، می گذرد.
مرحله 6
اگر مدت طولانی است که عمیقا افسرده و بی احساس هستید ، فرد داغدار را وادار به کمک حرفه ای کنید. تمام تلاش خود را بکنید تا با دکتر خود قرار ملاقات بگذارید تا بتوانید در مورد نیاز مشاوره یا درمان با او صحبت کنید.
