همیشه معمول بوده است که افراد به دنبال دانستن احساسات و تفکر دیگران هستند. به اندازه کافی عجیب ، مطمئن ترین دستیار در این مسئله دشوار مشاهده ساده خواهد بود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
بیشتر از همه ، چشمان او در مورد یک شخص است. هر چقدر هم که سعی کنیم احساسات خود را پنهان کنیم ، آنها همیشه طرف ما نیستند. تماس چشمی ساده بلافاصله به شما می گوید آنچه در افکار شخص وجود دارد. بنابراین ، به عنوان مثال ، شخصی که قلب او در حال حاضر آسان نیست ممکن است سعی کند نگاه خود را دور کند. دروغگویان نیز تمایل به همان کار دارند. نگاهی به کف ، به کمرویی ، ناامنی فرد خیانت می کند. غم و اندوه را می توان با چشم های "خاموش" اثبات کرد. اگر فردی به شدت احساس ناراحتی می کند ، ممکن است سعی کند کاملاً خود را از تماس چشمی جدا کند - به عنوان مثال ، عینک آفتابی بزنید یا چشم خود را با دست بپوشانید.
گام 2
همچنین مهم است که حالات صورت را نادیده نگیرید. سمت چپ صورت خیلی بیشتر حالت عاطفی فرد را بیان می کند. گوشه های لب های خود را تماشا کنید - اگر پایین باشد ، می تواند اندوه باشد. اگر شخصی در حضور شما احساس آزادی و راحتی می کند ، به احتمال زیاد لبخند باز این را نشان می دهد. مالش عصبی گوشه چشم ، پلک زدن مکرر ممکن است نشان دهنده بی اعتمادی به شما از طرف صحبت کننده باشد.
مرحله 3
حرکات فرافکنی واضحی از احساسات است. دقیق ترین مظهر تردید ، جمع شدن مکرر و معمولاً بیهوش شانه ها است. حرکات شخص مستعد روابط اعتماد پذیر ، مخاطب را هدف قرار می دهد. افتادگی پشت یا افتادگی شانه ها ممکن است نشان دهنده ناراحتی فرد باشد. به طور معمول خراشیدن مداوم دست و صورت ، نشانه عصبی شدن شدید و ترس است. فرد مظلوم سعی خواهد کرد با حرکات محافظانه دنیا را ببندد - او دستان خود را روی سینه خود ضربدری می کند ، صورت خود را با دستان خود می پوشاند.
