در طول زندگی ، ما خودمان را می شناسیم. از بدو تولد ، ما نه تنها دنیای اطرافمان ، بلکه احساس ما در این دنیا را نیز می آموزیم. از طریق خودشناسی ، نقش خود را در زندگی جامعه تعیین می کنیم. چگونه می توان رویکرد صحیح شناخت خود را پیاده کرد و چه عواملی را در خود حمل می کند؟
ما ارزش خود را ، ارزش جامعه ای که در آن هستیم و آنچه می توانیم از آن بدست آوریم یاد می گیریم ، که برعکس ، در ازای آن می دهد. تحت هیچ شرایطی نباید فرد خودشناسی را به جستجوی کاستی در خود و رشد عقده ها تبدیل کند.
تصور ما از خود به عنوان شایسته هیچ چیز دیگری ممکن است اشتباه باشد. همه ما لیاقت چیز دیگری را داریم. اما نباید عزت نفس خود را نیز به طور مصنوعی دست بالا بگیرید. این امر منجر به از دست دادن کنترل خود و در نتیجه سقوط از اوج خواسته های خود می شود. و این ناخوشایند است.
بنابراین ، مهم است که خودتان را صحیح ، روان و بدون ترفندهای غیرضروری برای نتیجه گیری عجولانه بشناسید. البته با کمک درون نگری می توانید ویژگی ها ، نقاط قوت و ضعف شخصیت خود را ردیابی کنید تا از شدت عقده های خود بکاهید و در آینده آنها را کاملاً باج بگیرید.
به طور طبیعی ، اول از همه ، شما باید مزایای خود را برجسته کنید و در این مسیر پیشرفت بیشتری کنید. باید سعی کنید تا حد ممکن خود را با دیگران مقایسه کنید. هیچ شخص دیگری مانند شما وجود نداشته است ، دیگر در کل کره زمین وجود ندارد و نخواهد داشت. ما استاد زندگی خودمان هستیم.
هرچه این زندگی با وقایع و افراد ثروتمندتر باشد ، بهتر می توانیم هر آنچه را که با آن روبرو هستیم و نگرش ما نسبت به آن را بشناسیم. خودآگاهی کلید ما در ایجاد آرامش و تعادل در هر شرایطی است.
