چگونه حالت روحی خود را مرتب کنیم؟ چه شرایطی برای این کار لازم است؟
هر یک از ما در زندگی لحظاتی داریم که غرق در احساسات و تجربیات مختلف هستیم. اینها می توانند ، به عنوان تجربه هایی با رنگ مثبت ، و شاید کاملاً برعکس ، چنین تجربه هایی باشند ، که دوست دارم هرچه سریعتر از آنها خلاص شوم.
وقتی لحظات شاد زندگی فرا می رسد ، ما ترجیح می دهیم از آنها لذت ببریم ، آنها را به طور کامل تجربه کنیم و در صورت امکان ، آنها را تا زمانی که ممکن است نگه داریم. ما سعی می کنیم از تجربه های منفی مانند خشم ، اضطراب و نارضایتی خلاص شویم.
روش های زیادی وجود دارد که می توانید از تجربه های منفی خلاص شوید ، یا حداقل آنها را چنان تغییر دهید که به ما آسیب نرساند.
بیایید هر تجربه منفی را به عنوان عدم تعادل در سیستم ، نوعی خرابی تصور کنیم. به عنوان مثال ، در حالت هماهنگی معنوی ، هیچ چیز ما را از تعادل خارج نمی کند ، به نظر می رسد همه چیز در جای خود قرار دارد ، ما از نظر احساسی تجربه های مثبت رنگی داریم که در آن راحت هستیم. وقتی تجربیات منفی بوجود می آیند ، هماهنگی معنوی از بین می رود. چگونه بروز می کند؟
اول ، ما احساس بدی داریم موافقم ، احساس تحریک ، اضطراب و غیره خوشایندترین چیز نیست. زندگی تاریک و پوک می شود. همچنین ، تجربیات منفی ما می تواند زندگی افراد اطراف شما را مسموم کند.
ثانیا ، هر احساس قوی (به ویژه احساسات منفی) به مقدار زیادی از انرژی حیاتی ما نیاز دارد. به یاد داشته باشید که چقدر هیجان طاقت فرسا است ، اگرچه از لحاظ ظاهری ، با هیجان ، ما فقط معمولاً در اتاق قدم می زنیم ، که به خودی خود نمی تواند باعث خستگی شود (با این وجود برخی از آنها روی سقف می روند). انرژی کمتری برای هر چیز دیگری باقی مانده است.
به نظر می رسد که بدن ما تمام مکانیسم های لازم را دارد که به ما امکان می دهد تمام فرایندهای عاطفی را متعادل کنیم. بدن خود ما را در تعادل قرار می دهد ، اگر در آن دخالت نکنیم. تمام آنچه لازم است حریم خصوصی ، زمان و برخی شرایط است.
در ساده ترین حالت ، به این شکل است. فرض کنید ما کمی با چای داغ سوختیم (نه چندان دردناک ، بلکه ناخوشایند). برخی از تجربه های منفی ، خوشبختانه در این مورد خفیف و کوتاه مدت به وجود می آیند. دست خود را زیر جوی آب سرد گرفته و بعد از مدتی آن را فراموش می کنیم. و حالا جالب ترین چیز - تجربه منفی ما کجا رفت؟ از این گذشته ، ما هیچ تلاشی برای از بین رفتن آن نکردیم. و واقعیت این است که بدن ما خودش مراقبت کرد تا این تجربه از بین برود. این مثال نشان می دهد که بدن چگونه با عدم تعادل ما کنار می آید. اما در زندگی این معمولاً جواب نمی دهد ، معمولاً این عدم تعادل بیشتر از آن است که بدن ما بتواند "پردازش" کند و فقط جمع می شود. و در اینجا ما به برخی شرایط نیاز داریم ، که قبلاً ذکر کردیم. سپس می توان این مکانیسم طبیعی "پردازش" عدم تعادل روانی را راه اندازی کرد. همه ما در یک درجه یا درجه دیگری از آن استفاده می کنیم و در اینجا نکته حداقل این است که در آن دخالت نکنیم ، بلکه تا آنجا که ممکن است برای شروع کار کمک کنیم.
برای اینکه ما و شما به تعادل برسیم ، فقط باید در کار مکانیسم های طبیعی درمانی ما دخالت نکنید. یعنی ، - شما باید کمی به خودتان وقت بدهید و به خود اجازه دهید همه احساسات و تجربیات "غیرضروری" را که احساس می کنید ، زندگی کنید ، "پردازش" کنید.
آیا احساس تحریک می کنیم ، یا حتی عصبانی هستیم؟ فوق العاده اجازه دهید این احساس وجود داشته باشد ، سیر طبیعی خود را توسعه دهد ، آن را تماشا کنید ، آن را به تأخیر نیندازید ، در نتیجه به شما اجازه می دهد "آن را پردازش" کنید. نکته اصلی این است که این احساسات را در خود پنهان نکنید.
تعداد زیادی روش ساده و در عین حال در دسترس وجود دارد که می توانید با آن شرایط خود را مرتب کنید.
1. دویدن یا هر تمرینی که مناسب شما باشد.
این باید هر ورزشی باشد که شامل برخی از تنش ها و حرکت عضلات باشد.واقعیت این است که ، به طور نسبی ، تنش عاطفی شما در طی چنین تمریناتی به عضله تبدیل می شود و بنابراین تخلیه می شود.
در روند تنش بدن ، شما جلوی مهار احساسات خود را می گیرید و شرایطی به وجود می آیند که شروع به آشکار شدن می کنند و هنگامی که آشکار می شوند ، به بدن اجازه می دهند حالت طبیعی تری پیدا کند.
به طور نسبی ، هنگامی که شروع به دویدن می کنید ، ممکن است به طور غیر منتظره تجربه های منفی مانند تحریک ، عصبانیت ، بی علاقگی و غیره را داشته باشید ، ممکن است هر رویدادی را که دارای بار احساسی است به یاد بیاورید. این چیزی است که شما نیاز دارید. این بدان معنی است که روند رهایی از آنها آغاز شده است.
شما فقط نیاز دارید که زندگی کنید ، احساس کنید ، "همه چیز را که احساس خواهید کرد" کار کنید.
در اینجا نیازی نیست که چیزی را مجبور کنید یا چیزی را عمداً به خاطر بسپارید. هر آنچه شما نیاز دارید به خودی خود ظاهر می شود. شما شرایط لازم را برای بدن خود ایجاد کرده اید تا بتواند خودش را با هم هماهنگ کند.
و البته مهمترین معیار احساس لذت و تجدید قوا پس از انجام ورزش است. احساس رضایت فقط نشان می دهد که بدن خود را به حالت هماهنگی درآورده است.
هرکسی برای چنین فعالیت هایی به وقت خودش نیاز دارد. کسی به 10-15 دقیقه زمان نیاز دارد ، برای شخصی تأثیر واقعی و رضایت 30-40 دقیقه به وجود می آورد. تنها معیار صحت ، شرایط شماست.
2. داشتن دفترچه خاطرات.
این یک روش بسیار جالب برای تمیز کردن خودتان است.
شما یک کاغذ بر می دارید یا یک دفترچه یادداشت باز می کنید و هرچه می خواهید بنویسید را می نویسید. این می تواند یا اتفاقی باشد که این یا آن باقی مانده را برای شما به وجود آورد یا تجربیات فعلی شماست ، یا شاید بخواهید چیزی را بگویید که بنا به دلایلی نتوانستید به شخص دیگری بگویید.
اگر این یک واقعه است ، فقط باید آن را طوری توصیف کنید که انگار دارید به یک دوست صمیمی می گویید ، احساسات و احساساتی را که باعث شما شده است ، یادداشت کنید.
اگر تجربیات شما با رویداد خاصی همراه نیست ، پس به سادگی آنچه را که در حال حاضر فکر می کنید و تجربه می کنید توصیف کنید. افکار و تجربیات فعلی خود را یادداشت کنید ، مهم نیست که در نگاه اول چقدر ناسازگار یا پوچ به نظر می رسند. اگر این نگرانی های بی اساس است ، هر چند بار که به ذهنتان خطور می کند ، آنها را یادداشت کنید. هر بار آنها قدرت خود را از دست می دهند. با این حال ، این به چند شرط دیگر نیاز دارد. اول ، شما باید کاملاً روی تجربه فعلی خود ، روی آنچه که "اینجا و اکنون" احساس می کنید تمرکز کنید (تا کسی شما را نکشد و اتفاق نیفتد که در مورد یک چیز بنویسید ، اما فکر کنید که سریعتر خواهد بود به پایان برساند و مشغول کار شود). باید کمی برای خودتان وقت بگذارید ، آرام باشید. و دوم ، لازم است که زمان انجام چنین کاری را به طور دقیق دوز دهید ، بیشتر از 10-15 دقیقه. سپس تجربیات شما ضعیف می شود.
مطمئناً ، اگر در حال توصیف یک اتفاق خاص هستید ، دیگر نیازی به تعیین یک بازه زمانی نیست. شما کار می کنید تا زمانی که احساس کنید تجربیاتی را که داشته اید "دوباره" کار کرده اید. در روند انجام چنین کاری ، مطمئناً نگرش شما نسبت به وقایع توصیف شده تغییر خواهد کرد ، افکار جدیدی به وجود خواهد آمد ، شما می توانید در زندگی خود تجدید نظر و تجدید نظر کنید.
و دوباره ، مهمترین معیار بهبود رفاه و خلق و خوی شما است.
3. "راه رفتن".
این روش تا حدی شبیه به ورزش کردن است ، اما اثر ملایم تری دارد.
شما فقط باید از طریق جنگل ، پارک ، خیابان قدم بزنید ، و عمدا به چیزی فکر نکنید. ریتم دقیق مراحل شما حالت خاصی ایجاد می کند که در آن آرام می شوید و فرصتی برای بدن فراهم می شود تا خودش را تنظیم کند.
مهمترین چیز ، طبیعتاً ، قدم زدن با لذت است. این مدت زمان می تواند بسیار بیشتر از سایر روش ها باشد ، از 30 دقیقه تا چند ساعت. باز هم می توانید متناسب با احساسات خود آن را تعریف کنید.مطمئناً هر رویداد ، موقعیت یا امور فعلی خود را به خاطر خواهید آورد و ریتم قدم های شما به شما کمک خواهد کرد تا فلسفی راجع به آن فکر کنید و نه با عجله و شتاب. در این حالت است که راحت تر است که آرام شوید ، در مورد چیزی تجدید نظر کنید و اجازه دهید بدن شرایط خود را تنظیم کند.
4. "مشاهده تجربیات خود".
این یک کلاس کامل از روشهایی است که برای بازیابی قدرت استفاده می شود. اینها تکنیک های مختلف مراقبه ، و آموزش اتوژنیک و بسیاری از روشهای دیگر است که شرح آن در منابع مختلف یافت می شود.
در ساده ترین حالت ، شما فقط می نشینید ، آرام می شوید و شروع به مشاهده افکاری می کنید که به شما می آیند ، بدون اینکه آنها را به ضروری یا غیر ضروری ، خوب یا بد تقسیم کنید. شما اجازه می دهید هرگونه افکار و احساسی وجود داشته باشد ، بدون اینکه آنها را تحریم کنید. سپس ذهن شما آرام می شود و پس از مدتی به حالت تعادل بیشتری می رسید.
با مشاهده تجربیات خود ، به خود کمک می کنید تا خود را از تمام موارد غیر ضروری پاک کنید.
البته برای اینکه این روش ها (و روش های دیگر) به خوبی کار کنند ، مقداری آموزش و صبر لازم است. لازم است این روشها را آزمایش کنید ، تا روشهایی را که به بهترین وجه مناسب شما هستند انتخاب کنید.
آندری پروکوفیف ، روانشناس.
