اسکیزوفرنی یک اختلال روانی شدید است که مستعد پیشرفت تدریجی است. یکی از خطرات این شرایط تمایل به خودهارما (خودزنی) و تمایل به خودکشی است. طبق آمار پزشکی ، بیش از 10٪ از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی خودکشی می کنند.
افکار مستقیم در مورد تسویه حساب با زندگی یا آسیب به خود ، و همچنین تلاش ها و اقدامات خاص ، می توانند هم در لحظه های تشدید وضعیت روانی و هم در شرایط بهبودی خود را نشان دهند.
دوره روان پریشی
برای اسکیزوفرنی ، لحظه های معمولی بهبودی وجود دارد - به اصطلاح "دوره های نوری" ، در حالی که هیچ علامتی از روان پریشی وجود ندارد - و دوره های عود بیماری. عود به صورت علائم مستقیم روان پریشی همراه است که با این شرایط آسیب شناختی همراه است. خطر خودکشی در لحظه های روان پریشی معمولاً بسیار زیاد است. چرا این اتفاق می افتد؟
- در میان ایده های هذیانی که در یک فرد مبتلا به اسکیزوفرنی ایجاد می شود ، ممکن است افکار خودکشی و خودزنی باشد.
- اگر توهماتی در میان "محصولات" بیماری وجود داشته باشد ، خطر اقدام به خودکشی حتی بیشتر می شود. غالباً توهمات - بینایی و شنیداری - می تواند به شکل ضروری باشد ، یعنی مواردی که دستورات فوری را به شخص بیمار می دهند. چنین دستوراتی ممکن است شامل نگرش به خودآزاری باشد. علاوه بر این ، توهم می تواند آنقدر ترسناک باشد که فردی که قادر به کنترل وضعیت خود نیست ، ممکن است اقدام به خودکشی کند ، فقط برای خلاص شدن از ترس و اضطراب ، وحشت.
- سردرگمی هوشیاری ، که معمولاً در تشدید بیماری اسکیزوفرنی است ، می تواند پایه ای برای اقدام به خودهارما یا خودکشی باشد.
- ترس غیر منطقی ، اضطراب آسیب شناختی ، اضطراب دردناک ، جدا از توهمات و ایده های هذیانی ، قادر به سوق دادن یک بیمار به اقدامات وحشتناک است.
- غالباً در طی روان پریشی ، بیمار رفتار خشونت آمیز ، بیقرار ، غیرقابل کنترل دارد. او خواب خود را از دست داده است ، فعالیت بدنی او بسیار زیاد شده و غیره. در چنین حالتی ، نزدیک به تأثیر ، فرد می تواند در مورد هر عملی ، از جمله خودکشی تصمیم بگیرد.
دوره بهبودی
اسکیزوفرنی بیماری است که حتی در لحظات آرامش به نوعی خود را یادآوری می کند. این می تواند با کمک برخی نقایص شخصیتی رخ دهد که به تدریج افزایش می یابد ، یا به دلیل یک وضعیت مداوم افسردگی ، گاهی اوقات شدید.
اختلال افسردگی ، حتی بدون تقویت آسیب شناسی ذهنی دیگر ، در برخی موارد پایه ای برای ایجاد آسیب جسمی به خود ، برای اقدام به خودکشی است. وقتی افسردگی با اسکیزوفرنی ترکیب شود ، حتی افکار سنگین تری ، اضطراب و … را ایجاد می کند. علاوه بر این ، در برخی موارد ، افسردگی می تواند در پس زمینه روان پریشی فوری ظاهر شود.
در طی بهبودی همراه با افسردگی ، فرد مبتلا به اسکیزوفرنی دائماً در حال بازگشت به آخرین قسمت های عود است. تصاویر ، ایده ها ، احساسات وسواسی ، طاقت فرسا ، طاقت فرسا می شوند و می توانند کشنده باشند. خودکشی در این مورد توسط بیمار به عنوان نوعی نجات یا نوع مجازات خود تلقی می شود.
هنگامی که خطر خودکشی در اسکیزوفرنی افزایش می یابد
به طور معمول ، افراد مبتلا به اسکیزوفرنی یا شب یا در صبح زود اقدام به خودکشی می کنند. متأسفانه ، حتی در شرایط درمان در بیمارستان ، تهدید به خودکشی و خودهارما در اسکیزوفرنیک همچنان پابرجاست.
خطر چنین نتیجه ای در موارد زیر افزایش می یابد:
- بستری شدن بیش از حد مکرر در بیمارستان
- به دلیل پیشرفت شدید بیماری روانی ؛
- تحت فشار بستگان
- به دلیل درمان نادرست تجویز شده ، عدم انطباق با برنامه مصرف داروهای تجویز شده ؛
- تشخیص خیلی دیر هنگام آسیب شناسی ذهنی ؛
- وجود اقدامات خودکشی قبل از تشخیص ؛
- شرایط مناسب زندگی یک فرد بیمار ؛
- چنین اشکال تخلفی که اصلاح آنها بسیار دشوار است و یا با کمک داروها سرکوب نمی شوند.
