تغییرات ناگهانی در خلق و خو ، رفتار ، علایق و رفاه کودک ممکن است نشان دهنده وجود یک آسیب روانی نهفته باشد. والدین باید به چه تغییراتی توجه کنند؟ نوعی زنگ هشدار چیست که کودک به کمک نیاز دارد؟
دلایل اینکه کودک ممکن است ضربه روانی را تجربه کند بسیار متنوع است. چنین شرایطی می تواند باعث بروز مشکلاتی در خانواده ، طلاق والدین ، مهاجرت به شهر یا کشور دیگری ، جدا شدن از والدین ، هر فاجعه ای ، به عنوان مثال ، تصادف یا آتش سوزی ، درگیری با معلمان در مدرسه یا با همسالان ، هر موقعیت استرس زا شود. کودک آماده نیست شایان ذکر است که آسیب روانی می تواند حتی زمانی ایجاد شود که کودک فقط ناظر بیرونی باشد ، در درگیری مشارکت مستقیم نداشته و در کانون فاجعه نبوده است.
اختلال پس از سانحه در دوران کودکی با مشکلات روانشناختی ، اختلالات روان تنی مشخص می شود. کودک به معنای واقعی کلمه می تواند در مقابل چشمان ما تغییر کند. تظاهرات رایج آسیب روانی ، بازگشت به درجات مختلف است. این می تواند خود را در علایق ، در بازی های کودک ، در رفتار ، عادت ها و … نشان دهد. علائمی که باید والدین را هشدار دهد چیست؟
تظاهرات آسیب روانی از طریق سوماتیک
کودکی که PTSD را تجربه می کند ممکن است از دردهای مختلف شکایت کند که در قسمت های مختلف بدن ، در اندام های مختلف رخ می دهد. در عین حال ، به عنوان یک قاعده ، امکان ایجاد علت ارگانیک درد وجود ندارد.
در کودکان مبتلا به آسیب روانی ، ایمنی بسیار رنج می برد. به همین دلیل ، سرماخوردگی ، مسمومیت ، بیماری های عفونی / ویروسی مکرر می شوند.
اختلالات روان تنی به دلیل ضربه روانی معمولاً با افت فشار ، مشکلات در کار رگ های خونی و قلب ، سردرد ، خون دماغ ، سرفه مداوم یا خفگی شبانه ، خواب آلودگی ، ضعف ظاهر می شود. کودکی در دوره پس از سانحه ممکن است دچار اختلالات تنفسی ، موج نبض ، افزایش تعریق و تیک عصبی شود.
غیرمترقبه است که ضربه روانی باعث مشکلات خواب شود. کودک ممکن است خیلی بد خوابیده و شکایت کند که مدام در نیمه شب بیدار می شود. خواب می تواند بسیار کم عمق ، مضطرب و ناآرام باشد. کودکان مبتلا به PTSD اغلب به دلیل اینکه توسط کابوس یا فلج خواب تحت تعقیب قرار می گیرند ، از خوابیدن کاملاً ترس دارند.
سایر علائم بدنی عبارتند از:
- عکس العمل های آلرژیتیک؛
- بیماریهای پوستی که علت خاصی برای وقوع آنها ندارند.
- وضعیت دردناک ثابت ، احساس سبکی سر ، بی حالی
- سرگیجه ، وزوز گوش ، مه در سر ؛
- گیره های عضلانی
- تشنج
- تشدید هر گونه آسیب شناسی مادرزادی یا مزمن موجود ؛
- با اختلال پس از سانحه ، توجه ، حافظه ، تمرکز ، اراده و لحن عمومی نیز رنج می برند.
- تغییر در رفتار خوردن: کمبود اشتها یا گرسنگی مداوم ، مشکلات گوارشی.
علائم ضربه در زمینه رفتار و روحیه کودک
کودکان مبتلا به PTSD اغلب جذابیت اجتماعی خود را از دست می دهند. آنها به طور فزاینده ای تمایل به گذراندن وقت با والدین و یا تنها دارند. آنها علاقه زیادی به بازی های جمعی ندارند. علاوه بر این ، تمایل قهقرایی به ویژه در انتخاب اسباب بازی ها و بازی ها به وضوح مشاهده می شود. کودک مبتلا به آسیب روانی اغلب به سمت اسباب بازی های قدیمی ، چیزهایی که معمولاً دیگر در سن او باعث کنجکاوی نمی شوند ، جلب می شود.
ضربه روانی کودک را مجبور می کند از موقعیت هایی که باعث ایجاد خاطرات یک اتفاق وحشتناک / ناخوشایند می شود ، اجتناب کند.بنابراین ، به عنوان مثال ، اگر كودكی تنها در آسانسور گیر بیفتد ، وقتی می خواهند او را سوار كابین آسانسور كنند ، گریه می كند و وحشت می كند. به عنوان یک قاعده ، اگر شرایط به طرز نامطلوبی توسعه یابد ، اگر کودکی در یک وضعیت پس از سانحه هنوز در یک محیط ناخواسته قرار گیرد ، ممکن است دچار یک حمله وحشت تمام عیار شود. و سپس تمام علائم بدتر می شوند.
تغییرات مختلف رفتاری از آسیب های دوران کودکی است. کودک می تواند بسیار لوس ، بی ادب ، نافرمانی و مغرور شود. یا برعکس ، به نوزادی ساکت و محفوظ تبدیل شوید که بی چون و چرا تمام درخواست ها یا الزامات والدین را برآورده می کند.
اصلی ترین تظاهرات روانشناختی روان پریشی عبارتند از:
- ظاهر ترس های بی شماری ؛
- تغییرات خلقی مکرر و ناگهانی ؛
- انفجارهای عاطفی ، تکانشگری بیش از حد ؛
- افزایش حساسیت ، اشک ریزش
- نامردی ، اضطراب قابل توجه
- بی علاقگی ، بی تفاوتی ، بیگانگی ؛
- تحریک پذیری ، پرخاشگری ؛
- افکار سنگین و تاریک ، احساس رها شدن ؛
- نوعی شوک که برای مدت زمان کافی از بین نرود.
- کلیشه ها از انواع مختلف.
- فقدان خیال و تخیل ، که به ویژه در چارچوب بازی کودکان قابل توجه است.
- ترس وحشت از تنها ماندن در فروشگاه ، خانه ، خیابان ، مهمانی.
- کاهش در هر فعالیت خلاقانه ؛
- عدم تمایل به انجام هر کاری ، مطالعه ، تماشا ، تلاش ؛
- مشکلات یادگیری
- کاهش عزت نفس ، حساسیت بیش از حد به انتقاد ، تمایل به سرزنش خود برای همه چیز ، احساس شدید شرمندگی.
