بی حسی خاص یا پاتولوژیک - توحید - انواع مختلفی دارد. نوع جهش بستگی به علتی دارد که توسعه این آسیب شناسی را تحریک می کند. همچنین ، چنین تخلفی علاوه بر سکوت مستقیم در هنگام امکان صحبت و در هنگام درک گفتار ، دارای تعدادی تظاهرات و نشانه های اضافی است.
علیرغم این واقعیت که علامت اصلی وضعیت تشنج ، رد گفتار است ، علائم دیگری نیز وجود دارد که این اختلال را همراهی می کند. آنها چه هستند؟
علائم اضافی تشنج
بلافاصله باید یادآوری شود که ، به عنوان یک قاعده ، یک فرد مبتلا به mutism ذهن روشن خود را حفظ می کند ، واقعاً همه چیز را درک می کند و سخنرانی را که به او خطاب می کند درک می کند. با امتناع از صدا کردن ، چنین شخصی می تواند بسیار فعالانه از روش های ارتباط غیر کلامی استفاده کند: نق زدن با سر ، حرکات اشاره ، چشمک زدن ، حالت چهره و غیره.
بیماران مبتلا به بی تفاوتی که قادر به یافتن قدرت پاسخگویی به س questionsالات یا شروع مکالمه نیستند ، اغلب یک دفتر و قلم به همراه دارند. ارتباطات در این حالت از طریق کلماتی که روی کاغذ نوشته شده اند رخ می دهد. علاوه بر این ، اگر حداقل یک فرصت حداقل برای جلوگیری از نیاز به تعامل کلامی وجود داشته باشد ، یک فرد مبتلا به جهش سعی در استفاده از آن دارد.
برای بی حسی پاتولوژیک ، شرایط زیر نیز مشخص است:
- افزایش اضطراب ، اضطراب مداوم ، عصبی ؛ ممکن است شخصی از خارج به نوعی بی روح و کلافه به نظر برسد.
- منفی گرایی ، که به ویژه در ترکیب با جهش در کودکی مشخص است ؛
- واکنش مهار شده ، که می تواند هم در اعمال و حرکات و هم در توجه به منابع صوتی خود را نشان دهد. بیماران مبتلا به جهش ممکن است تفکر کندی داشته باشند ، متفکر ، عجول و غرق در دنیای خود به نظر برسند.
- کمرویی ناکافی ، کمرویی بیش از حد معمولاً با یک بی حسی خاص همراه است.
- رفتار تهاجمی و واکنشهای تکانشی - عاطفی به هر محرک خارجی. به عنوان یک قاعده ، عصبانیت ، عصبانیت ، پرخاشگری در یک فرد مبتلا به mutism به ویژه هنگامی که دیگران سعی می کنند بیمار را وادار به شروع صحبت کنند ، آشکار می شود. با این حال ، در بعضی موارد ، یک فرد "بی حس" ممکن است نسبت به نفوذ به فضای شخصی خود ، نسبت به هر گونه تغییر در زندگی یا محیط معمول خود واکنش ناکافی نشان دهد ، این خصوصیت ویژگی توهمی است که به دلیل اوتیسم ایجاد می شود.
- مشکلات اجتماعی شدن ، که دقیقاً به دلیل ناتوانی روانشناختی در برقراری مکالمه است.
بی حسی خاص چیست
در حال حاضر ، متخصصان پنج نوع اصلی - انواع یا اشکال - توهم را تشخیص می دهند.
نگاه ارگانیک. گاهی اوقات آن را توهم آکنیتیک نیز می نامند. در این حالت ، بی حسی پاتولوژیک به دلیل آسیب شدید مغز ایجاد می شود. آنها می توانند ماهیتی عفونی داشته باشند. افرادی که تومور مغزی دارند اغلب از گفتن امتناع می ورزند. علاوه بر این ، توحید اغلب به نتیجه آسیب مغزی آسیب دیده تبدیل می شود.
فرم کاتاتونیک این نوع تخلف همیشه با منفی گرایی همراه است. معمولاً ، كوتاریسم كاتاتونیك تحت هیچ شرایط خارجی تحریک نمی شود ؛ بلكه می تواند ناگهانی بوجود آمده و ناگهانی عبور كند. این بیماری یک علامت از آسیب های شدید ذهنی است ، از جمله اسکیزوفرنی همراه با دوره های لختگی یا هیجان کاتاتونیک.
گنگ انتخاباتی. این نوع توهین در بیشتر مواقع مبتنی بر مشکلات اجتماعی شدن است. شخصی با میل و رغبت با برخی از افراد ارتباط برقرار می کند ، اما وقتی افرادی ظاهر می شوند که از نظر او ناخوشایند هستند ، که باعث خاطرات ، افکار یا ارتباطات بد وی می شوند ، چنین شخصی ناگهان صحبت خود را متوقف می کند. توهین انتخابی می تواند در هر موقعیتی که بر فرد تأثیر منفی بگذارد ، خود را نشان دهد.این اختلال اغلب در افراد آسیب دیده مشاهده می شود. به عنوان مثال ، کودکی که از یک خانواده ناکارآمد گرفته شده است ممکن است مایل باشد با پدر و مادر جدید یا افراد دیگر ارتباط برقرار کند ، اما در همان زمان ، به محض ورود به هر محیط / موقعیتی که خاطرات روزهای سخت را به وجود آورد ، گفتار کودک ناپدید می شود. همین واکنش می تواند در پاسخ به ارتباط با بستگان یا والدینی باشد که کودک را در شرایط "سخت" و نامناسب نگه داشته اند.
توهین روانشناختی. این فرم دوباره با شرایط آسیب زا همراه است. با این حال ، در این حالت ، بی حسی پاتولوژیک با "شکاف های سبک" بر هم نمی خورد ، این بیماری در فرد به طور مداوم وجود دارد تا زمانی که بیماری زمینه ای بهبود یابد. توهین روانشناختی غالباً همراه با اضطراب و حالات هیستریک ، اختلال استرس پس از سانحه است.
فرم هیستریک. به طور معمول ، این شکل از تشنج منحصراً در زمینه هیستری تشخیص داده می شود. گنگ بودن در این حالت نوعی رفتار نمایشی است ، تلاشی توسط یک فرد بیمار برای جلب توجه به خود. چنین توهمی همچنین می تواند شکلی از اعتراض باشد که شخصیتی بیمارگونه به خود گرفته است. غالباً ، این نوع تیزبینی در دوران کودکی تشخیص داده می شود و در دختران ، زنان ، بالاتر از 50-55 سال مشاهده می شود.
