متأسفانه ، بسیاری از مردم با بستگان ناپایدار ذهنی زندگی می کنند. آنها می توانند کاملاً بی ضرر یا برعکس ، پرخاشگر باشند ، اما همه آنها نیاز به نگرش خاصی نسبت به خود دارند. در هر صورت ، شما باید از یک متخصص که سابقه پزشکی عضو خانواده "مشکل" را بررسی می کند مشاوره عملی درباره نحوه رفتار خود در هنگام برقراری ارتباط با او بگیرید.
دستورالعمل ها
مرحله 1
در زمان اتحاد جماهیر شوروی ، این قانون انزوا و درمان اجباری بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی و سایر اختلالات روانی را پیش بینی می کرد. دستور معاینه پزشکی صادر شد و اگر فرد واقعاً بیمار بود ، در یک م specializedسسه تخصصی تحت معالجه قرار گرفت. اما امروزه اصرار در بستری شدن یکی از اعضای خانواده روانی ناپایدار در صورتی که از اقوام نزدیک نباشید بسیار دشوار است.
گام 2
بنابراین ، اگر اتفاق افتاده است که با یک بیمار روانی در یک سقف زندگی می کنید ، روی رفتار خود کار کنید تا خطر پرخاشگری وی را به حداقل برسانید. افراد نامتعادل به دلیل غیرقابل پیش بینی بودن خطرناک هستند. بنابراین ، شما باید دائما مراقب خود باشید. حتی برخورد یا لمس تصادفی و کاملاً بی ضرر نیز می تواند باعث بروز پرخاشگری در شخصیتی ناپایدار شود.
مرحله 3
اگر احساس می کنید رفتار بیمار رو به وخیم است ، بهتر است از آپارتمان خارج شوید یا اگر این امکان وجود ندارد ، توجه افراد را با موضوعات مورد علاقه خود منحرف کنید. معمولاً بستگان قبلاً می دانند چه چیزی می تواند "روانی" را آرام کند. بعضی ها بلافاصله با پخش کارتون حواسشان پرت می شود و دیگران با صدای موسیقی.
مرحله 4
همچنین لازم است به یاد داشته باشید که افرادی که مستعد روان پریشی مانیا هستند ، عملاً دردی احساس نمی کنند. یعنی بهتر است از کارتریج های زور و گاز استفاده نکنید ، فقط فرد بیمار را عصبانی می کنید. اگر او قصد برخورد مستقیم با شما را دارد ، فرار کنید و درخواست کمک کنید. اما فرار از این طریق همیشه امکان پذیر نیست ، بنابراین ، به عنوان آخرین چاره ، می توانید از تکنیک های دفاع شخصی برای خنثی سازی و اتصال متجاوز استفاده کنید.
مرحله 5
البته همیشه سعی کنید از درگیری جلوگیری کنید ، تا حد ممکن رفتار دوستانه و آرام داشته باشید. از حفظ محیط سالم در خانواده مراقبت کنید ، با دیگر اعضای خانه نزاع نکنید و نزاع نکنید ، زیرا فرد از نظر روانی نامتعادل می تواند از فریادهای بلند عصبانی شود.
مرحله 6
برای برقراری ارتباط با بیماران روانی هیچ رفتار رفتاری درستی وجود ندارد. هر موقعیت خاص نیاز به یک رویکرد فردی دارد.
