اشک راهی برای ابراز احساسات است. آنها اغلب در کودکی اتفاق می افتند ، اما قوانین اجتماعی می گوید که شما نیازی به گریه زیاد ندارید. با این حال روانشناسان استدلال می کنند که نمی توان احساسات را در درون خود نگه داشت ، لازم است که آنها را به بیرون پرتاب کنید. شرایط مختلفی وجود دارد که اشک به زندگی کمک می کند و گاهی اوقات فقط همه چیز را خراب می کند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
همه می توانند گریه کنند ، اما حتی در دوران کودکی به مردم گفته می شود که این خوب نیست ، لازم است واکنش خود را نسبت به آنچه اتفاق می افتد پنهان کنند. این به این دلیل است که اشک باعث واکنش مبهمی در دیگران می شود. اگر نوزادی به این شکل در مهد کودک خود را نشان دهد ، همه اطرافیان نیز شروع به گریه می کنند. اگر چنین رفتاری در بزرگسالان باشد ، اطرافیان بسیار خجالت می کشند و نمی دانند چگونه رفتار کنند. به نظر می رسد که چنین واکنشی ناراحتی بسیار شدیدی را برای هر کسی که در آن اطراف است ، به ارمغان می آورد. و اگر در خانه هنوز این اتفاق می افتد ، در کار چنین تظاهرات می تواند منجر به اخراج شود ، به طوری که آرامش خاطر در تیم بر هم نخورد.
گام 2
اشک از شرایط مختلفی ناشی می شود. گاهی اوقات به سختی می توان دلیل را معتبر خواند ، شخصی گریه می کند زیرا بسیار از خود پشیمان است. او به جای انتقاد ، تلاش برای رفع اوضاع ، شروع به غرش می کند. از بیرون به نظر می رسد بهانه ای برای انجام هیچ کاری یا انتقال مسئولیت به دوش دیگران است. اشک می تواند راهی برای سیاه نمایی باشد ، همانطور که زنان گاهی اوقات برای قانع کردن مرد به حق داشتن این کار را می کنند. وقتی دیگران ترجیح می دهند سکوت کنند تا با خشم روبرو نشوند ، اشک می تواند به سدی در شرایط دشوار تبدیل شود. این واکنشها منفی تلقی می شوند ، مورد قضاوت قرار می گیرند ، به همین دلیل است که مردم اغلب از گریه پرهیز می کنند.
مرحله 3
در نوجوانی ، حساسیت کیفیت منفی است. اگر شخصی در مقابل چشم دیگران اشک بریزد ، یک فرد طرد شده یا اغلب مورد آزار و اذیت قرار می گیرد. با گذراندن چنین آموزش هایی ، فرد با درک اینکه غیرممکن است ضعف نشان داده شود ، اغلب سالها از نشان دادن احساسات خودداری می کند. این امر به ویژه در مورد مردان بیشتر صدق می کند ، زیرا در جامعه به آنها نقش افراد قوی و با اعتماد به نفس اختصاص داده می شود و اگر این کار انجام نشود ، دیگران می توانند واکنش بسیار منفی نشان دهند.
مرحله 4
روانشناسان می گویند که گریه ضروری است ، این فرصتی برای زنده ماندن در یک شرایط دشوار ، بیرون انداختن تجربیات دردناک است. اگر این کار انجام نشود ، کینه یا عصبانیت در داخل جمع می شود و می تواند باعث بیماری های مختلف شود. اما شما باید نه در یک مکان شلوغ بلکه تنها با خود گریه کنید. هرچه اشک قوی تر باشد ، بهتر است. پس از چنین واکنشی ، تسکین رخ می دهد ، درک جهان تغییر می کند ، همه چیز خیلی ترسناک به نظر نمی رسد. این اقدامات به کاهش تنش ، کاهش شرایط استرس زا و فرصت لبخند زدن دوباره کمک می کند. حتی گاهی اوقات گریستن بدون دلیل برای از بین بردن احساسات کوچکی که در درون شما جمع شده مفید است. برای این کار می توانید نوعی فیلم را که منجر به اشک می شود روشن کنید یا یک داستان غم انگیز را بخوانید.
