به دلایلی ، عشق به خودخواهی محسوب می شود. بسیاری ، حتی ممکن است بگویند تمام کتاب های روانشناسی اطلاعاتی را در اختیار ما قرار می دهند که تا خودتان را دوست نداشته باشید ، هیچ کس شما را دوست نخواهد داشت.
اما به محض این که عاشق خود شوید ، احساس می کنید در "اوج" هستید ، پس شما ، خودخواه ، آدم بدی هستید! بنابراین چه اهمیتی دارد ، معنی طلایی کجاست ، تا آنجا که ممکن است خود را دوست داشته باشید ، اما در عین حال "یک فرد خوب" باشید. این یک انتخاب برای همه است. خودخواهان کسانی هستند که نمی توانند تحت فشار قرار بگیرند و مجبور شوند آنچه را که برای کسی مفید است انجام دهند. و بلافاصله برای آنها بد می شوید. اما همه این ویژگی را ندارند.
عشق به خود ، البته قابل پرورش است ، اما زمان و نیروی اراده زیادی می برد. افراد با این ویژگی شخصیتی از ویژگی های خوبی برخوردار هستند ، آنها نگران هر چیز کوچک ، قضاوت و شایعات دیگران نیستند ، آنها به نظرات دیگران علاقه ندارند ، آنها بیش از حد خود را دوست دارند تا تمام توجه خود را به انتقاد از خارج نشان دهند.
خوب ، عشق به خود ، چرا بد است؟ آنها سعی می کنند توسط افرادی که ناامن هستند این را به شما تحمیل کنند ، ضعیف و مستعد انتقاد و نظر دیگران هستند ، به راحتی قابل دستکاری هستند. زیرا عشق به خود قدرت و دستیار وفادار شما در زندگی است! شما هرگز اجازه نخواهید داد که کسی شما را آزرده یا تحقیر کند. شما ارزش خود را می دانید! پس با وجود نظر دیگران خود را دوست داشته باشید. زیرا فقط خود شما زندگی خود را می گذرانید و اینکه چگونه زندگی کنید تنها انتخاب شماست!
