طبیعی است که فردی برای انجام کارهای برتر تلاش کند و تلاش کند کار خود را بهتر و با کیفیت بالاتر انجام دهد. با این حال ، هنگامی که به حالت افراطی منتقل می شود ، چنین حالتی از حالت طبیعی پاتولوژیک می شود ، روان رنجوری را تحریک می کند و احتمالاً حتی کاهش ظرفیت کاری را نیز به دنبال دارد.
کمال گرایی در روانشناسی را تلاشی غیر موجه برای رسیدن به یک نتیجه ایده آل می نامند. فردی که به او تمایل دارد در انجام همه کارها بدون نقص مصمم است: او می تواند بی وقفه وظیفه انجام شده را بررسی کند ، جزئیات را اصلاح کند ، لکه های بیشتر و "بی نظمی" را پیدا کند. به همین دلیل ، کمال گرایان اغلب اوقات وقت ندارند که کار را به موقع تحویل دهند و کار جدیدی را شروع کنند.
کمال گرایی خودگردان می تواند شامل خودسانسوری مداوم ، تمرکز روی اشتباهات ، تردیدهای مداوم باشد. علاوه بر این ، چنین فردی از استانداردهای بسیار بالایی برخوردار است ، به ویژه در معرض انتقاد است و معمولاً از نتایج کار خود راضی نیست. همچنین ، کمال گرایی می تواند خطاب به افراد دیگر و به طور کلی جهان باشد.
به گفته روانشناسان ، ریشه این دردناک دنبال دستیابی به کمال در احساس اضطراب ، ترس و اعتماد به نفس است. به عنوان مثال ، با دیدن تمام "زشتی" فضای داخلی ، فرد به شدت به آن خیره می شود ، سعی می کند آن را زیباتر ، کامل تر ، بهتر و در نتیجه برای خودش راحت تر کند. گرفتار شدن در پی دستیابی دقیق به ایده آل و از دست دادن "رشته داستان" ، او به سادگی نمی تواند ادامه دهد.
افزایش اضطراب می تواند به دلیل "سوourتغذیه" عاطفی در کودکی ، به دلیل ویژگی های فردی یا آزمایش های ناخوشایند و دشواری که فرد باید در زندگی پشت سر بگذارد ، شکل بگیرد. از نظر بیوشیمیایی ، اضطراب با سطح پایین هورمون سروتونین ، انتقال دهنده عصبی مسئول احساس لذت و رضایت تعیین می شود. کیفیت پایین کار فقط انتقاد از خود انتقادی را تشدید می کند ، بنابراین "همه یا هیچ چیز" به شعار کمال گرایان آسیب شناس تبدیل می شود که "بخشی از خوشبختی" آرزویشان را دنبال می کنند.
فکر کنید ، آیا واقعاً لازم است که حوله های دو طرف را اتو کنید ، نیمی از روسری بافتنی را به دلیل یک حلقه از دست رفته شل کنید ، متن نوشته شده را ده بار دوباره بخوانید یا مشکل حل شده را دوباره بررسی کنید؟ مطمئناً پاسخ منفی خواهید داد و موافقت خواهید کرد که بسیاری از اعمال اجباری شما غیرضروری است. اول از همه ، شما باید درک کنید که مقابله با "نکات" کمال گرایی خود نه تنها امکان پذیر است بلکه ضروری است.
برای کاهش استرس ، استراحت در محل کار خود ، یادگیری تکنیک های آرامش و آرامش عمیق ، و ورزش گاه به گاه. برای خود مهلتی تعیین کنید که در آن باید کار را به پایان برسانید. وظیفه را به چند کار کوچک تقسیم کنید و به ترتیب آنها را پشت سر بگذارید ، بدون اینکه خودتان را بی جهت به مرحله قبل برگردانید و روی آن گیر بیفتید.
در چارچوب روان درمانی ، می توانید به شما کمک کند تا دلایل شکل گیری کمال گرایی خود را شناسایی کرده و از بین ببرید ، یک درک و تصویر از خود را به اندازه کافی تشکیل دهید. در واقعیت ، مهم این است که خودتان را بدون اینکه تصاویر واهی درباره خود بسازید ، به همان چیزی که واقعاً هستید بپذیرید.
