طبق آمار پلیس راهنمایی و رانندگی ، در سال 2013 تعداد رانندگانی که از صحنه تصادف خارج شده اند به طور قابل توجهی افزایش یافته است. زنان راننده به طور فزاینده ای پس از تصادفات مخفی می شوند. دلیل این امر شوکی است که مجرم متحمل شده است.
مدت هاست که حمل و نقل اتومبیل وسیله ای ضروری برای حمل و نقل و منبع استرس دائمی هم برای عابران پیاده و هم برای رانندگان است. درگیری های جاده ای به طور فزاینده ای با ظلم بدبینانه ، بی ادبی و افسوس بی مسئولیتی طرف مقصر مشخص می شود.
اخیراً اخبار دائمی در مورد رانندگانی که از صحنه تصادفات فرار کرده و افراد رها شده و بدون کمک به علت خود مجروح شده اند ، گزارش می شود. چه چیزی راننده را از صحنه فاجعه دور می کند ، چه چیزی باعث می شود قربانیان را به مرگ محکوم کنند؟
رانندگان شوک ، ترس و گناه را تجربه می کنند
به گفته روانشناسان عملی ، این عواطف و احساسات است که باعث می شود بیشتر رانندگان صحنه تصادفات جاده ای خود را ترک کنند. شوک ناشی از آنچه اتفاق افتاده به قدری شدید است که مکانیسم های دفاع شخصی در روان ایجاد می شوند.
مغز به سادگی از درک آنچه اتفاق افتاده است امتناع می ورزد ، واقعیت را نادیده می گیرد ، به طوری که فرد در اثر شدیدترین شوک خرد نمی شود ، به خصوص اگر افرادی به دلیل خطای راننده رنج برده یا مرده اند.
از خارج اغلب به نظر می رسد بی تفاوتی یا بی رحمی است. اما در واقع افراد کمی هستند که بتوانند بی سر و صدا قتل کنند. راننده مقصر احساس گناه شدیدی را تجربه می کند ، آمیخته با ترس ، باور نمی کند آنچه برای او اتفاق افتاده است.
به نظر یک شخص می رسد که اگر او ادامه بدهد ، هر اتفاقی که افتاده فقط به یک حادثه عادی تبدیل می شود که در آن شخص دیگری مقصر است و او کاری با آن ندارد. آگاهی خیلی دیرتر ، هنگامی که راننده قبلاً قادر به پذیرفتن آنچه اتفاق افتاده و مسئولیت آن است ، می آید.
روانشناسان و افسران پلیس راهنمایی و رانندگی اظهار داشتند که رانندگانی که مقصر تصادفات هستند رفتار متفاوتی دارند. شخصی متوقف می شود و کمک می کند. شخصی پنهان شده و امیدوار است که گرفتار و مجازات شود. متأسفانه ، کسانی هستند که امیدوارند حتی پس از درک فاجعه از مجازات جلوگیری کنند.
رانندگان امیدوارند که از مسئولیت شانه خالی کنند
انگیزه اصلی راننده ، که سعی می کند از مسئولیت جراحت یا مرگ افراد جلوگیری کند ، غریزه حفظ خود است. او به دنبال نجات خود عزیزی است ، همه کارها را انجام می دهد تا زندگی به همان روال گذشته پیش رود.
ترس شدید از دادگاه ، زندان و سرزنش جامعه ، شخص را وادار می کند که مخفی شود یا از همه راه های ممکن مجازات شود. چنین افرادی نگرانی کمی در مورد قربانیان دارند و به طور معمول سعی می کنند فکر نکنند.
اما روان انسان به گونه ای تنظیم شده است که دیر یا زود وجدان شروع به یادآوری کمال می کند ، یا آگاهانه ، یا به دلیل مشکلات و بیماری ها. بنابراین حتی یک راننده که از مجازات سریع فرار کرده قطعاً در بعضی از مسیرهای زندگی خود با او روبرو خواهد شد.
