مراقبه منظم به حفظ سلامت جسمی کمک می کند ، درد و اضطراب را تسکین می دهد و بر زمینه روانشناختی تأثیر مثبت دارد. مدیتیشن بسته به زمان روز می تواند تأثیرات و نتایج متفاوتی داشته باشد. چه زمانی بهترین زمان برای مراقبه است؟
صبح زمان بیداری و فعال سازی نیروها است
اکثر کسانی که به طور فعال مراقبه را انجام می دهند عقیده دارند که بهترین زمان برای تمرین معنوی و خودسازی صبح است. دوره ایده آل دو ساعت قبل از طلوع خورشید است ، وقتی که طبیعت و دنیای اطراف آنها هنوز بیدار هستند ، در یک حالت خفته و شیرین قرار دارند. با این حال ، مراقبه در سحر و چند ساعت پس از طلوع آفتاب نیز می تواند بسیار مفید باشد. چنین شیوه های مراقبه ای نه تنها به هماهنگی با یک حالت هماهنگ کمک می کند ، بلکه با انرژی و قدرت نیز بیدار می شود.
مراقبه های صبحگاهی باید طولانی ترین زمان را داشته باشند. آنها به شما اجازه می دهند به سرعت به حالت مطلوب بیفتید ، تا آرامش درونی را احساس کنید. بعد از تمرین صبح روز آسان و مثبتی خواهد بود. در عین حال لازم نیست در جایی از طبیعت یا مکان خاصی در خانه مراقبه کنید ؛ می توانید مدیتیشن را درست در رختخواب انجام دهید.
اگر شخصی شب سخت و بی خوابی را پشت سر گذاشته باشد ، مدیتیشن هنگام طلوع آفتاب ، در ساعات اولیه صبح ، باعث احساس بهتر و کمی نشاط بیشتری می شود. مراقبه در صبح ذهن را "پاک" می کند ، ذهن را شفاف می کند.
روز زمان آشفتگی و اضطراب است
مراقبه در طول روز ممنوع نیست. برعکس ، "افتادن" به مدت 15-30 دقیقه از عجله روزانه به شما امکان می دهد دوباره مغز را دوباره راه اندازی کنید ، نیروی از دست رفته را دوباره پر کنید ، و احساس افزایش انرژی کنید. در صورت نیاز به یافتن راه هایی برای برون رفت از شرایط مشکل ، مراقبه در طول روز هنگامی که سر توسط ده ها مسئله حل نشده مورد حمله قرار می گیرد ، مفید است. با این حال ، مراقبه های روزانه ، به خصوص برای یک مبتدی ممکن است مشکل باشد. قطع در چنین زمانی از روز بسیار دشوار است که از دنیای اطراف که در حال حرکت ، لرزش ، پر از صدا ، احساسات افراد دیگر است ، جدا شوید. عوامل آزار دهنده و حواس پرت کننده زیادی در اطراف وجود دارند که می توانند مانع از آرامش طبیعی و رسیدن به حالت مراقبه شوند.
نیازی نیست که در طول روز مدت طولانی خود را در مراقبه غوطه ور کنید. مراقبه روزانه طولانی می تواند نقش منفی داشته باشد ، باعث ایجاد اضطراب و اضطراب می شود به دلیل اینکه ذهن ذهن شما را با فعالیت های روزمره پر می کند ، کارهای زیادی وجود دارد اما فرد هیچ کاری نمی کند. با این حال ، مکث کل زندگی در طول روز می تواند ذهن شما را تازه کند و نگاهی تازه به کارهای فعلی داشته باشد.
عصر - زمان آرامش و جمع بندی
مدیتیشن شب می تواند به نوعی آیین تبدیل شود که به شما کمک می کند تا از استرس جسمی یا روحی-روانی که در طول روز در بدن و ذهن جمع شده است خلاص شوید. چنین شیوه های مدیتیشن به ویژه پس از روزهای سخت و پرتحرک مرتبط هستند ، برای افرادی که هر موقعیت استرس زا را تجربه می کنند مناسب هستند. در هنگام مدیتیشن در شب ، مغز ساعت های گذشته را در قفسه های رویداد "می بندد" ، از شر چیزهای غیر ضروری و غیر ضروری خلاص می شود.
اگر عصر ، هنگام غروب آفتاب یا درست بعد از غروب آفتاب مراقبه می کنید ، می توانید بدن و ذهن خود را برای خواب آماده کنید. مدیتیشن می تواند به شما در آرامش عادی کمک کند. در شرایطی که لازم است عصر یا شب فعالیت داشته باشید ، مدیتیشن بعد از یک روز کاری به شما کمک می کند تا دوباره قدرت خود را تقویت کنید ، باعث نشاط و انرژی شوید.
شب زمان سکوت است
مراقبه های شبانه چندان متداول و محبوب نیستند. از این گذشته ، شب هنوز زمانی است که فرد باید برای خوابیدن بگذارد. بدون خواب مناسب ، هیچ مدیتیشن حتی بسیار عمیق و طولانی مدت قادر به حفظ بدن انسان در لحن مناسب برای مدت طولانی نخواهد بود.
مراقبه در شب می تواند دلپذیر و راحت باشد.در تاریکی و سکوت ، جهان یخ می زند ، هیچ هیاهو و شلوغی وجود ندارد. در شب ، مدیتیشن اغلب می تواند به شما کمک کند تا با اضطراب ، تنش در بدن و جریان افکاری که خوابیدن را دشوار می کند کنار بیایید. علاوه بر این ، پس از تمرین مراقبه ای ، فرد ممکن است رویاهای بسیار دلپذیر و واضحی ببیند ، یا خوابهایی از این دست وجود داشته باشد که در آن خواب بیننده بتواند پاسخ س questionsالات خود را که او را آزار می دهد ، پیدا کند و راه حل هایی برای حل برخی مشکلات پیدا کند.
