برخلاف خودانتقادی سازنده ، که تنها به ایجاد روابط بهتر با دیگران ، تعیین اهداف زندگی و روشهای دستیابی به آنها کمک می کند ، خود پرچمی به افسردگی و افسردگی منجر می شود.
انتقاد از خود چیست
انتقاد از خود توانایی شخصی است که می تواند از بیرون به کارهای خود نگاه کند تا تعیین کند که چه کاری درست انجام شده است و چه کاری انجام نشده است. این به اندازه کافی دشوار است. زیرا بسیاری از مردم معتقدند اشتباهاتی که مرتکب می شوند نتیجه اعمال دیگران است و نه تصمیمات خود آنها. و همه را به جز خودشان را مقصر شکست ها می دانند. توانایی نگاه انتقادی به اعمال شخص به کنار آمدن با این مسئله کمک می کند. ارزیابی هوشیارانه آنها کمک خواهد کرد که در آینده اشتباه نکنیم. از این گذشته ، نود و نه درصد موفقیت صرفاً به خود شخص بستگی دارد و نه به رفتار دیگران.
انتقاد از خود فقط در اختیار افراد قدرتمند است. کسانی که قادر به درک کافی نه تنها توصیه از خارج هستند ، بلکه خود می توانند نقص های خود را دریابند.
انتقاد از خود همچنین در مورد توانایی یادگیری از دیگران است. شخصی که می فهمد عملکردهایش همیشه کامل نیست ، به توصیه دیگران گوش می دهد. اما در عین حال ، آنها بدون فکر آنها را دنبال نمی کند ، بلکه با شرایط خود سازگار می شود. این به او کمک می کند تا از لحظات ناخوشایند جلوگیری کند و نه تنها از تجربه خودش یاد بگیرد.
خودآرایی است
خود پرچم زدن یک فرآیند مخرب است. فرد خود را مقصر تمام مشکلات خانواده و همه مشکلات پیش آمده در محل کار می داند. شاید مقصر تقصیر او در این امر باشد. اما منطقی نیست که خود را به خاطر اشتباهاتی که مرتکب شده اید سرزنش کنید. صرف انرژی برای جستجوی راهی برای برون رفت از این وضعیت بسیار عاقلانه است. و خوداظهاری فقط مانع این امر می شود. این برای عزت نفس مضر است ، یک شخص خود را متقاعد می کند که فقط مشکلات از او ناشی می شود ، او برای هر چیزی خوب نیست ، قادر به تأثیرگذاری در حوادث اطراف نیست ، فقط می تواند همه چیز را خراب کند ، و غیره
خود-تاژک زدن یکی از علائم رایج در مبتلایان به سندرم قربانی است. او خود را مقصر تمام ناکامی های پیش آمده می داند ، خود را ترحم می کند ، اما در عین حال کاری نمی کند ، و اوضاع را بیشتر و بیشتر می کند.
اولین قانون در مقابله با خودآرایی این است که بفهمید همه چیز در دست شماست. هیچ نگرانی در مورد وقایع رخ داده وجود ندارد ، شما باید برای موفقیت بیشتر زندگی در آینده تمام تلاش خود را انجام دهید. در حقیقت ، این تفاوت بین انتقاد از خود و خودآرایی است. هدف اول حوادث کنونی و آینده است ، فرد با اعتراف به اشتباهات خود به دنبال بهبود کیفیت زندگی است. و خود-پرچم زنی به عنوان یک حیرت عمل می کند ، فرد را در حالت شکست "مسدود" می کند ، اجازه رشد و حرکت به او را نمی دهد.
