خودپنداره مجموع تمام عقاید شخص در مورد خودش است. این نگرش ها در مورد خود است: تصویر از خود ، عزت نفس و پاسخ رفتاری بالقوه به آنها.
دستورالعمل ها
مرحله 1
تصویر I ایده ای از خودش بر اساس مقایسه با دیگران است ، در حالی که فرد به حقیقت ایده های خود اطمینان دارد. در حقیقت ، همه ویژگی های منتسب نمی توانند به طور عینی وجود داشته باشند. برخی از آنها ممکن است توسط افراد دیگر نیز به چالش کشیده شود.
گام 2
حتی داده های فیزیولوژیکی عینی نیز به کمکی برای شکل گیری تصویر از خود تبدیل می شوند.یکی از افراد از قد خود راضی خواهند بود ، دیگری برای خودش خیلی کوتاه به نظر می رسد. این تفاوت در ادراک با کلیشه های یک محیط اجتماعی خاص ایجاد می شود.
مرحله 3
بر اساس تصویر از خود شخص ، عزت نفس این شخص یا دیگری شکل می گیرد که رنگ آمیزی خاصی دارد. تصویر از خود و عزت نفس با هم الگوهای مختلف رفتاری را تحریک می کنند. اگر فردی خود را از نظر ظاهری جذاب و خسته کننده نداند ، آن را حفظ کرده و منتظر واکنش های منفی نسبت به خود در جامعه خواهد بود.
مرحله 4
خودپنداره به دستیابی به هماهنگی درونی کمک می کند ، زیرا هرگونه مغایرت با دنیای درونی باعث ایجاد ناراحتی می شود. اگر تجربه جدید با تجربه موجود مغایرت نداشته باشد ، در خودپنداره گنجانده می شود. در صورت بروز تعارض ، دانش جدید پذیرفته نمی شود.
مرحله 5
از طریق منشور خودپنداره ، فرد همه وقایع زندگی را درک می کند. او همچنین انتظارات او را در مورد خودش به وجود می آورد. این انتظارات به اجرای برخی رفتارها کمک می کند. خودپنداره منفی مبنای یک عقده حقارت می شود ، در حالی که مثبت با پذیرش خود و احترام به خود همراه است.
مرحله 6
خودپنداره به طور کامل تحقق نیافته است ، یک قسمت ناخودآگاه نیز وجود دارد. این قسمت را شخص می تواند از طریق رفتار تحقق بخشد. خودپنداره معمولاً همه اعمال انسان را با یک ویژگی مشترک به پایان می رساند و این جهت را می توان مشاهده کرد.
مرحله 7
یک شخص به طور مداوم رفتار خود را با خودپنداره موجود مقایسه می کند ، که به تنظیم رفتار کمک می کند. اگر رفتاری به دلایلی قابل تنظیم نباشد و با خودپنداره مغایرت داشته باشد ، باعث رنج می شود. فرد احساس گناه ، شرم ، عصبانیت ، کینه می کند.
مرحله 8
البته ، هر عدم تطابق چنین ناراحتی شدیدی ایجاد نمی کند. فقط عدم تأیید لحظات خودپنداره که برای شخص مهم است. ایجاد تعادل مهم است: یک خودپنداره ضعیف باعث می شود فرد بدون مهره شود ، یک خودپنداره سفت و سخت می تواند منجر به بیماری های روان تنی شود.
مرحله 9
برای افراد با عزت نفس پایین ، عدم تطابق رفتار و خودپنداره به طور مداوم رخ می دهد ، دستیابی به هماهنگی برای آنها بسیار دشوار است. در این حالت کمک متخصص لازم است. ضروری است که روی عزت نفس پایین کار کنیم ، در غیر این صورت سلامت روان دیر یا زود آسیب می بیند.
