چگونه به دنیا ایمان داشته باشیم ، حتی اگر جهانی وجود نداشته باشد

فهرست مطالب:

چگونه به دنیا ایمان داشته باشیم ، حتی اگر جهانی وجود نداشته باشد
چگونه به دنیا ایمان داشته باشیم ، حتی اگر جهانی وجود نداشته باشد

تصویری: چگونه به دنیا ایمان داشته باشیم ، حتی اگر جهانی وجود نداشته باشد

تصویری: چگونه به دنیا ایمان داشته باشیم ، حتی اگر جهانی وجود نداشته باشد
تصویری: Practical Plans for True Happiness (Denver) by Vernon Howard 2024, ممکن است
Anonim

احتمالاً ، تعداد کمی از مردم می دانند که در پشت کلمات آهنگ محبوب گروه "مهمانان از آینده" نه تنها متن و شدت عاطفی جدایی نهفته است ، بلکه یک روند فلسفی نیز وجود دارد که حدود سه قرن شناخته شده است و وجود عینی موجود را انکار می کند. جهان اطراف

چگونه به دنیا ایمان داشته باشیم ، حتی اگر جهانی وجود نداشته باشد
چگونه به دنیا ایمان داشته باشیم ، حتی اگر جهانی وجود نداشته باشد

دستورالعمل ها

مرحله 1

سولیپسیسم یک مفهوم فلسفی است که مبتنی بر پذیرش آگاهی فردی انسان به عنوان واقعیت تنها و بدون شک است. آگاهی شخصی او ، به همراه احساساتی که می تواند توسط آگاهی ایجاد شود ، به طور مستقیم برای هر فرد قابل دسترسی است ، تنها چیزی است كه هر شخص می تواند در مورد آن بگوید كه واقعاً وجود دارد. با این وجود ، فرد مظاهر جهان به اصطلاح عینی را از احساسات خود دریافت می کند ، که توسط پنج حس تشکیل شده است ، قابلیت اطمینان ادراک آن را نمی توان به صراحت اثبات کرد. تا به امروز ، هیچ شواهدی از وجود عینی واقعیت در خارج از موضوع تفکر وجود ندارد.

گام 2

در واقع ، سولیپسیسم در تلاقی روانشناسی و فلسفه است. درک عمیق از ذهنیت درک جهان می تواند تغییراتی در روانشناسی یک فرد و رفتار اجتماعی او ایجاد کند. برای بسیاری از افراد ، چنین حقیقت ساده ای (برای کسانی که آن را درک کرده اند ساده به نظر می رسد) فقط به دلیل اینکه افراد کمی در مورد آن فکر می کنند ، غیرقابل دسترس است. یکی از نمونه های عالی توصیف انحراف در ادبیات مدرن داستان V. Pelevin "رویای نهم ورا پاولونا" است. در آن می توانید در مورد چگونگی تغییر روانشناسی شخصی که حقیقت را در مورد نبود جهان عینی موجود پذیرفته است ، بخوانید.

مرحله 3

با این حال ، تجلی شدید می تواند اساس خودخواهی و خودپرستی باشد. از نظر روانشناسی ، این نوع جهان بینی به فردگرایی نزدیک می شود ، که بر اهمیت فوق العاده شخصیت تأکید می کند و اصل اتکای فقط به خود را بیان می کند. گسترش گسترده چنین روانشناسی فردگرایی افراطی باعث ایجاد نگرش منحصراً مصرف کننده نسبت به افراد دیگر و مزایای تمدن می شود که امروزه به طور فعال توسط فرهنگ غربی ترویج می شود.

مرحله 4

با این حال ، کوته بینی است که تلقین گرایی را فقط یک پدیده منفی از اندیشه فلسفی بدانیم. اگر کسی که موضوعیت جهان درک شده را متوقف کرده است ، به اصطلاح به عوامل بیرونی و سایر افراد بستگی ندارد ، پس تنها کاری که در طول زندگی برای او باقی مانده است درک ماهیت آگاهی و شخصی خود است فردیت و به این معنا ، معلوم می شود که یک جهت فلسفی دیگر ، بودیسم ذن ، نزدیک به یکنواختی است. ذن راهی است برای درک خواسته های روح شما و دیدن ماهیت خود ، احساس آنچه روح برای آن متولد شده است. بودیسم ذن بر خلاف سولیپسیسم ، هدف نهایی دارد. این در مورد دستیابی به روشنگری از طریق رهایی از رنج است. این امر با آرامش ذهن ، رهایی از اصول و دلبستگی های سخت ایجاد می شود.

مرحله 5

ممکن است وقتی می توانید با زدن یک دست به دیگران تظاهرات کنید ، یک گام به روشنگری نزدیک خواهید بود.

توصیه شده: