تصمیم گیری به تنهایی به معنای مسئولیت پذیری است. مهم نیست به چه دلیلی این نیاز به وجود آمد. نکته اصلی این است که این مسئله را جدی بگیریم و تسلیم فشارهای خارج نشویم.
دستورالعمل ها
مرحله 1
سعی کنید مدتی تنها باشید. غالباً افراد اطراف ، می خواهند کمک کنند ، هرج و مرج در افکار ایجاد می کنند. از این گذشته ، به نظر همه می رسد که این اوست که تنها نظر صحیح را بیان می کند. پس از گوش دادن به ده مورد از ایده های صحیح ، خطر سردرگمی و از دست دادن توانایی تفکر روشن وجود دارد. علاوه بر این ، اگر می دانید که قدرت شخصیت شایستگی شما نیست. اگرچه یک بحث جمعی از این مشکل حتی با اعتماد به نفس ترین فرد را نیز به سردرگمی می کشاند. بنابراین ، برای سنجش جوانب مثبت و منفی و نتیجه گیری لازم ، باید بازنشسته شوید. این کمک می کند تا بدون دخالت کسی تصمیم بگیرید.
گام 2
با دقت در مورد شرایط فکر کنید. بسته به جدی بودن پرونده ، می توانید چند دقیقه ، چند ساعت یا حتی چند روزه در مورد آن فکر کنید. اما ، در صورت امکان ، وقت خود را اختصاص دهید. عجله باعث می شود چشمان خود را بر روی برخی تردیدها ببندید. اینها هستند که در آینده می توانند برای شما عذاب واقعی شوند و به شما اجازه نمی دهند این س theال را فراموش کنید: "آیا من کار درستی انجام دادم؟" دیگر نیازی به ایجاد این توهم نیست که با "اشاره انگشت خود به آسمان" ، به راحتی و به سرعت از شر مشکل خلاص خواهید شد.
مرحله 3
به یاد داشته باشید که آیا قبلاً شرایط مشابهی را در زندگی خود تجربه کرده اید. گاهی می توان از تجربه گذشته در زمان حال استفاده کرد. البته نیازی به پیروی از یک الگو نیست. فقط به آنچه قبلاً از خارج انجام شده است نگاه کنید. چنین بینشی از موضوع امکان بررسی عینی وضعیت امور را فراهم می کند.
مرحله 4
به صدای عقل گوش فرا دهید. احساسات ، عواطف ، تجربیات باید حذف شوند. معمولاً آنها مجبور می شوند که از این طرف به آن طرف بشتابند و به افراط و تفریط می پردازند. چنین رفتاری منجر به بیهودگی مطلق خواهد شد. بنابراین ، هر چقدر هم دشوار به نظر برسد ، باید "طوفان های" احساسی را فراموش کنید. فقط استدلال "سرد" به تصمیم گیری درست ، کاملاً مستقل کمک خواهد کرد.
