در زندگی روزمره ، اتفاقاً با بی ادبی و بی توجهی روبرو می شود و به موقعیت های ناخوشایند می رسد. باید تا آنجا که ممکن است با آنها آرام باشید. اما اگر هر چیز کوچک منجر به اشک و زخم های ذهنی شود ، چه می شود؟ چگونه یاد بگیریم که همه چیز را به قلب نگیریم ، و نگران چیزهای کوچک نباشیم؟
دستورالعمل ها
مرحله 1
به مردم اعتماد کنید. با دقت نگاه کنید: به احتمال زیاد ، هیچ کس نمی خواهد شما را آزرده کند (البته مگر اینکه عمداً صحبت را تحریک کنید). شما نمی توانید دقیقاً بدانید که دیگران درباره شما چگونه فکر می کنند ، شرایط را چگونه می بینند. بنابراین لازم نیست هر نگاه یا کلمه ای را متوجه خود بکنید.
گام 2
خود را به عنوان یک فرد بی نظیر ببینید. بیاموزید که در مقابل نظرات بیرون واکنش آرام نشان دهید. همیشه انتقاد قابل توجیه نیست. غالباً حسادت پیش پا افتاده پشت آن پنهان می شود. یا اینکه با احساس ضعف ، آسیب پذیری می خواهند آرامش خاطر شما را سلب کنند. به سخنان گوش فرا دهید ، آن را به عنوان یک درس کوچک که کمترین عزت شما را ندارد ، بپذیرید.
مرحله 3
با ارائه قوانین و قوانینی تفکر خود را محدود به مرزهای دقیق نکنید. سعی نکنید دیگران را مجبور کنید که مطابق ایده های خود درباره واقعیت تسلیم شوند. در این حالت احساس ناامیدی برای شما تضمین می شود. از کلیشه ها و برچسب ها خودداری کنید. با فشردن چیزها در دسته های خاص ، دیدن آنها در پرتو واقعیت غیرممکن است.
مرحله 4
این اتفاق می افتد که علت واقعی کینه یا درد زخم قلب در خستگی اولیه ، کار زیاد است. احساسات خود را در مورد یک موقعیت متشنج تحلیل کنید ، نتیجه گیری نکنید. بهتر است یک فنجان چای برای خود بریزید ، آرام باشید ، و مدتی حواس شما را پرت کند. و نکته مهمی که ظاهراً فشار آور است به یک لحظه کاری عادی تبدیل می شود که شایسته توجه جدی نیست.
مرحله 5
سعی کنید خوش بین باشید. در هر دقیقه زندگی خود به دنبال جنبه های مثبت باشید. نگرش منفی موجب آرامش و تغییر آینده نمی شود. همین انتظار اخبار بد می تواند وجود را به یک کابوس تبدیل کند. و هرچه بیشتر شروع به بازپخش کینه ها و ترس ها در خود کنید ، مهمتر به نظر می رسند. فقط آنها را فراموش کرده و ادامه دهید.
