سندرم روان ارگانیک با ضایعات مغزی ظاهر می شود. با این بیماری ، حافظه خراب می شود ، هوش کاهش می یابد و بی ثباتی عاطفی رخ می دهد. این بیماری پلی اتیولوژیک می تواند در هر سنی ظاهر شود ، اما افراد مسن خصوصاً مستعد ابتلا به آن هستند.
علائم
علائم سندرم روان ارگانیک در سه گانه والتر-بوئل موجود است. این تعریف شامل اختلال حافظه ، کاهش هوش و اختلال ارادی-احساسی است. در ابتدا بیمار از آستنی ، بی ثباتی عاطفی ، وابستگی به شرایط آب و هوایی و کاهش سطح تمرکز رنج می برد. او به سرعت خسته می شود و از کارآیی کمتری برخوردار می شود. سپس حافظه و توانایی های فکری به شدت خراب می شوند. شخص عملاً توانایی جذب اطلاعات جدید یا به خاطر سپردن آنچه را که می دانست از دست می دهد. علاوه بر این ، در برخی از بیماران ، جنبه های مختلف حافظه به درجات مختلف تحت تأثیر قرار می گیرند. سایر بیماران از دست دادن کامل حافظه از وقایع فردی رنج می برند. گروه سوم خاطرات کاذب دارند ، تحریف واقعیت رخ می دهد.
اولین زنگ خطر در سندرم روان ارگانیک عدم انتقاد از رفتار خود ، عدم کفایت در ارزیابی وقایع اطراف است. به نظر می رسد بیمار خوب و بد را از هم تشخیص می دهد ، اما فقط به صورت انتزاعی ، و در یک موقعیت خاص بی تدبیر و خودخواه می شود. دایره علایق یک فرد به شدت محدود شده است ، او نمی تواند آنچه را که اتفاق می افتد به طور کلی درک کند ، اما فقط قطعات آن را در نظر می گیرد. اولویت بندی مختل می شود ، گفتار ضعیف می شود و جملات کوتاه و تک صحیحی است. بیان افکار برای بیمار دشوار است و او اغلب به عبارات فرمولی متوسل می شود. برای بیمار نشان دادن احساسات خود به میزان کافی نسبت به آنچه اتفاق می افتد دشوارتر می شود. موج شدید ناگهانی بدون دلیل مشخص یا به دلایل جزئی مشاهده می شود.
مراحل
توسعه سندرم روان ارگانیک 4 مرحله دارد: آستنیک ، انفجاری ، سرخوشی و بی حسی. مرحله اول با خستگی سریع اخلاقی و جسمی ، بی ثباتی عاطفی ، افزایش آستانه حساسیت و تحریک پذیری مشخص می شود. اختلالات فکری و عقلانی مشروط هنوز چندان محسوس نیستند ، اما بهره وری ذهنی به آرامی در حال کاهش است. بیمار از اختلال خفیف حافظه و فراموشی رنج می برد. وابستگی هواشناسی به وضوح آشکار می شود و در شکل خفیف سندرم روان ارگانیک ، بیمار در هنگام تغییر هوا و در یک حالت شدید - از قبل - احساس ناراحتی می کند.
مرحله دوم و انفجاری سندرم روان ارگانیک با افزایش تحریک پذیری ، عصبانیت ، پرخاشگری پاروکسیسم و تحریک پذیری عاطفی مشخص می شود. بیمار به هر دلیلی می تواند دچار هیستریک شود ، در حالی که آنچه اتفاق نمی افتد به درد او نمی خورد. حافظه بدتر می شود ، اراده ، توانایی کنترل خود و سازگاری با شرایط کاهش می یابد. اگر در این مرحله بیمار به الکل متوسل شود ، که غالباً چنین است ، سندرم روان ارگانیک تشدید می شود. در همان زمان ، این بیماری به ظهور سریعتر وابستگی به الکل کمک می کند. برخی از بیماران مستعد پارانویا و دادخواهی می شوند.
سپس مرحله سرخوشی فرا می رسد ، تفاوت اصلی آن تغییر در تأثیر غالب است. بیمار از خلق و خوی راضی و بالایی برخوردار است ، و این وضعیت می تواند با پرخاشگری و خلسه های اشک آلود آمیخته شود. انتقاد از خود همچنان رو به زوال است و حافظه خراب می شود. علاوه بر این ، جذب ممنوع است. برخی از بیماران دچار خنده شدید یا گریه می شوند که مهر و موم آن برای مدت طولانی بر روی صورت بیمار باقی می ماند.
مرحله آخر - بی احساس - با از دست دادن خودانگیختگی ، بی تفاوتی نسبت به تغییر مشخص می شود. آستنی ، خنده یا گریه شدید همچنان ادامه دارد و ممکن است زوال عقل (زوال عقل) رخ دهد.
رفتار
با تعیین تشخیص سندرم روان ارگانیک ، بیمار به متخصصان ارجاع می شود تا بیماری زمینه ای را که علت اصلی آن است شناسایی کند. مشاوره در این موارد توسط متخصص مغز و اعصاب ، جراح عروق ، متخصص بیماری های عفونی ، متخصص دامپزشکی ، غدد درون ریز ، متخصص قلب و عروق ارائه می شود. مطالعات تکمیلی از جمله MRI مغز و EEG انجام می شود. در مرحله بعدی ، یک برنامه درمانی با استفاده از داروهای nootropic ، کمپلکس های ویتامین ، آنتی اکسیدان ها ، داروهایی برای بهبود گردش مغز یا داروهای ضد روان پریشی تهیه می شود. با توجه به نتایج درمان پاتولوژی ، تثبیت یا تشدید تدریجی علائم ممکن است رخ دهد.
