ممکن است عادت صحبت کردن در مورد خود با استفاده از شخص ثالث برای شخصی عمدی و حتی آزار دهنده باشد. در واقع ، شخصی که اینگونه صحبت می کند لزوماً سعی در ادعای خود با هزینه شخصی ندارد و از بقیه برجسته است. چنین شیوه ارتباطی می تواند از چه چیزی صحبت کند؟
بعضی اوقات باید با افرادی که ممکن است عادت هایشان غیرمعمول به نظر برسد و برای شخصی به خصوص حساس - حتی ناخوشایند - ارتباط برقرار کنید. از جمله این خصوصیات فردی ، که همه دوست ندارند ، عادت صحبت کردن در مورد شخص سوم شخص است ، یعنی نه "من به پیاده روی می روم" ، اما به عنوان مثال ، "آنتون به پیاده روی می رود". چرا برخی از افراد تمایل دارند در مورد خود شخص سوم صحبت کنند و این نشانگر چه چیزی است؟
دلایل صحبت در مورد شخص سوم شخص از نظر روانشناسی
در روانشناسی ، یک آزمایش خاص وجود دارد ، که در طی آن شرکت کنندگان آن در مورد خود صحبت می کنند ، به صورت اول ، دوم یا سوم و به صورت مفرد یا جمع صحبت می کنند. در عین حال ، آنها متعجب می شوند که به خودشان توجه می کنند که بسته به اینکه از کدام شخص صحبت می کنند ، نگرش آنها نسبت به آنچه صحبت می کنند تغییر می کند و احساس خود را تغییر می دهند.
بنابراین ، اگر شرکت کننده در آزمایش سوم شخص راجع به خودش صحبت کند - یعنی به جای ضمیر "من" از "او / او" استفاده کند یا خودش را با نام صدا کند - مسخره کردن خود از هر زمان دیگری آسان تر می شود. علاوه بر این ، این شکل از برقراری ارتباط با مکالمه به شما امکان می دهد اهداف و علایق واقعی خود را به روشنی و صادقانه اعلام کنید. واقعیت این است که ، با این روش صحبت کردن ، فرد شرایط را مثل بیرون می بیند و احساس عاطفی در آن نمی کند ، در حالی که می تواند در همان زمان جمع شده و متمرکز باقی بماند.
چرا مردم در مورد خودشان به صورت سوم شخص صحبت می کنند - آنها خودشان چگونه فکر می کنند؟
افراد اطراف افرادی که غالباً به صورت سوم شخص در مورد خود صحبت می کنند ، معمولاً معتقدند که چنین عادتی بیانگر عزت نفس بیش از حد بیش از حد بزرگ شده است. گاهی این فرض دور از حقیقت نیست. برخی از افرادی که از این طریق در مورد خود صحبت می کنند واقعاً از اهمیت و اهمیت خود لذت می برند و تقریباً احساس قدرت مطلق می کنند. غالباً این می تواند مشخصه افراد رده بالا باشد. گاهی اوقات آنها در مورد خود نه تنها در سوم شخص صحبت می کنند ، بلکه از "ما" حاکم نیز استفاده می کنند.
با این حال ، در بیشتر موارد ، آنچه شخص در مورد خود می گوید گویی از خارج توسط او دقیقاً برای بیان نگرش کنایه آمیز نسبت به خودش مورد استفاده قرار می گیرد. شاید او از گفتن حرف اول شخص خجالت بکشد ، در حالی که از خودش به عنوان شخص دیگری صحبت می کند ، به نظر می رسد از این شرایط خارج شده است. در عین حال ، این نحوه ارائه اطلاعات در مورد خود باعث می شود ، مثل اینکه ، از میزان مسئولیت کاسته شود ، گویی این انتقال به شخص دیگری است که مورد نظر است. بنابراین ، این عادت می تواند بیانگر شک به خود و حتی عقده حقارت باشد.
در هر صورت ، افراد ناقص هستند و هر كدام از آنها باید از ویژگی های كوچكی از شخصیت برخوردار باشند ، مثلاً عادت دارد كه درباره خودش دقیقاً درباره شخص دیگری صحبت كند.
