منافق کسی است که سعی می کند با روش های غیر صادقانه و تظاهر به نفع مردم جلب کند. بعضی اوقات برای اینکه شخص خاصی را جذاب کند ، فریب می دهد اما می تواند دروغ بگوید تا از نظر کل جامعه محترم به نظر برسد.
تفسیرهای کلمه نفاق
منافق کسی است که ریا کند. نفاق چیست؟ احتمالاً همه به صورت شهودی این موضوع را درک می کنند ، اما برای پاسخ دقیق ، باید سخت کار کنید. موقعیت های زیادی وجود دارد که می توان با این یک کلمه توصیف کرد.
بعضی اوقات منافق مرتکب کارهای کاملاً غیراخلاقی می شود ، وانمود می کند که اهدافش کاملاً مخالف است: انسانی و بسیار اخلاقی. مخالفت با ریا ، صداقت و اخلاص است. به همین دلیل است که سیاستمداران غالباً به ریاکاری متهم می شوند: در ملا public عام آنها آماده هستند هر قولی را که قرار نیست به آنها برسانند ، بدهند و چگونه غیراخلاقی ترین اعمال را توجیه می کنند!
این را ریاکاری نیز می نامند که شخصی در مقابل دیدگان دیگران چیزی بگوید ، و از تهمت زدن یا تمسخر آشنایان خود در پشت چشم دریغ نکند.
به عبارت دیگر ، نفاق همیشه نوعی دوگانگی را در رفتار انسان فرض می کند. اعمال یا سخنان او با عقاید و آنچه واقعاً فکر می کند مطابقت ندارد.
جامعه نفاق
طبق نظر زیگموند فروید ، که به شدت بر تمام روانشناسی تأثیر گذاشت ، کل جامعه بشری در معرض تزویر فرهنگی قرار دارد. فروید ریا را بخشی جدایی ناپذیر از همزیستی انسان توصیف کرد.
در جامعه ، بحث و انتقاد از مبانی اساسی آن ناگفته وجود دارد ، در غیر این صورت منجر به بی ثباتی می شود. "رسماً" هر شخصی ملزم به برخورداری از بالاترین آرمانهای اخلاقی است ، حداقل در کلمات و در افراد. با این وجود ، اگر کسی مخفیانه ریاکاری و غیراخلاقی می کند ، اما این کار بی سر و صدا انجام می شود ، به نظر می رسد قوانین اجتماعی تصویب می کنند یا در هر صورت ، آن را صریحاً محکوم نمی کنند.
همچنین بعضی اوقات معلوم می شود که وقتی فردی مطابق با اصول عالی اخلاقی زندگی می کند ، گاهی پاداش کمتری نسبت به فردی که به راحتی آنها را فدا می کند ، دریافت می کند. هرچه معیار قابل توجهی در این امر آشکار شود ، می توان جامعه "بیمار" تری را نام برد.
آیا ماهیت واقعی انسان ریا است؟
اما آیا واقعاً ریاکاری در قلب ذات واقعی انسان است؟ آیا همه منافق هستند؟ اصلا. در حقیقت ، جامعه به عنوان مکانیزم ضعیف سازمان یافته ای که اهرم های کنترل م effectiveثری ندارد ، تا حدی برای حفظ نظم ریاکاری ایجاد می کند ، اما مطالعات بیشمار روانشناسان تأیید کرده اند که هر فرد اگر مجبور به ریا شود ، احساس ناراحتی می کند.
این نفاق اجباری را ناهماهنگی شناختی نیز می نامند. این احساسی است که مردم هنگام تجربه برخی احساسات دارند ، و مجبور می شوند چیزی کاملاً متفاوت را در جمع نشان دهند.
