خودمحوری در ادبیات روانشناسی به عنوان ناتوانی یک فرد در ارزیابی عینی وضعیت از خارج تعریف می شود. خودمحوری یک حالت اخلاقی و روانی ذاتی است که می تواند به اشکال مختلف بیان شود.
خودمحوری چیست
از اوایل کودکی ، کودک تمایل به قرار گرفتن در مرکز توجه دارد. روان کودک قادر به درک این یا آن رویداد از خارج نیست. کودکان ارزیابی موقعیتی که در آن طرف نیستند دشوار است. با افزایش سن ، اگر در مرحله خاصی در تربیت کودک اقدامات صحیحی انجام ندهید ، خود-گرایی می تواند افزایش یابد. با این حال ، حتی در این حالت ، نشانه های خودمحوری اغلب خود را یادآوری می کنند.
نشانه های خودمحوری
اگر شخصی فقط به نظر خودش علاقه مند باشد ، خود محوری تلقی می شود. این نوع شخصیت همیشه مانند مرکز جهان احساس خواهد شد. خود محوری اعتراض ها یا ادعاهای علیه خود را تحمل نخواهد کرد. اگر او وارد تعارض شود ، حقیقت همیشه با او است. برقراری ارتباط با خود-مرکز کاملا دشوار است ، زیرا غالباً چنین افرادی خود را رها می کنند و برای مدت طولانی ارتباط برقرار نمی کنند. با این حال ، در صورت بروز مشکل ، می توان از فرد خودمحور کمک خواست و اغلب از او پشتیبانی می شود. برای او ، هیچ نظر و تجربه دیگری وجود ندارد. همه چیز باید از قوانین خاصی پیروی کند ، که خود محوری خود به تنهایی تعیین می کند.
با انجام یک تست روانشناسی ساده می توانید درک کنید که کودک چقدر خودمحور است. گروهی از کودکان را در یک و یک میز قرار دهید و سه تا چهار شکل با رنگ و اندازه های مختلف قرار دهید. سپس از هر کودک بخواهید که این اشیا را بکشد. یک کودک را به چالش بکشید تا همانطور که کودک دیگر آن را می بیند ، شکل بکشد. در نتیجه ، کودک آنچه را که قبلا ترسیم کرده است با دقت کامل به تصویر می کشد. این نشان می دهد که کودک در حال حاضر دارای درجه بالایی از تکامل در خودمحوری است. در چنین شرایطی مهم است که به سرعت اقدام کنید تا منیت شخصی شما در آینده به یک مشکل روانی جدی تبدیل نشود.
تفاوت بین خودمحوری و خودخواهی
علی رغم این واقعیت که غیبگرایی و خودخواهی غالباً به عنوان مفاهیمی مترادف دیده می شوند ، تفاوتهای اساسی در آنها وجود دارد. خودمحوری یک حالت روانشناختی خاص است که در آن فرد نظر و نظرات خود را در مرکز جهان قرار می دهد. نقطه مرجع خودخواه با ترجیحات خودش شروع می شود. چنین شخصی قادر به درک کافی واقعیت نیست ، واقعیت را به شکل تحریف شده می بیند. خودخواهی یک اصل اخلاقی ارزشی است که مشخصه رفتار یک شخص است. تمام اقدامات یک خودخواه منحصراً در جهت دستیابی به منافع خودشان است. در عین حال ، چنین شخصی می تواند "از سر افراد نزدیک" عبور کند ، زیرا مهمترین چیز برای او تأمین نیازهای اوست.
