با به تعویق انداختن ، معمولاً می توان وضعیتی را درک کرد که فردی ترجیح می دهد سبک زندگی منفعلانه ای داشته باشد و بی تحرک باشد ، اگرچه شرایط و شرایط غالب او را به معنای واقعی کلمه مجبور به فعالیت می کند. چرا تمایل به تأخیر وجود دارد ، دلایل آن چیست؟
ترس از شکست. اصولاً ترس یک احساس بسیار شدید است. در بعضی موارد ، می تواند انگیزه و عمل را افزایش دهد ، در موارد دیگر ترس همه آرزوها و نیروها را در فرد از بین می برد. به تعویق انداختن تأخیر معمولاً زمانی اتفاق می افتد که فرد می ترسد با تکرار یک وضعیت منفی روبرو شود و حتی تجربه منفی بیشتری به دست آورد. به عنوان مثال ، اگر شخصی یک بار در محل کار خود ارائه ضعیف ارائه دهد و شکست بخورد ، این واقعه می تواند برای مدت طولانی در حافظه ثبت شود و با ترس از تکرار چنین اتفاقی همراه باشد. بنابراین ، دفعه بعدی که شخصی با وظیفه مشابهی روبرو می شود ، مکانیزم محافظتی به شکل تعلل روشن می شود. ترس از شکست همچنین برای افرادی که دارای سندرم دانشجویی عالی هستند ، برای کمال گرایان ، برای کسانی که متهم به خود اتهام زدن و خودزنی هستند ، معمول است.
نداشتن انگیزه روشن. برای عملکرد با کیفیت بالا در هر مشاغل و مشاغل ، باید انگیزه درونی داشته باشید. یا محرک بیرونی که شما را مجبور به عمل می کند. در قالب انگیزه ذاتی ، تمایل به توسعه یا تمایل به تمایز از بقیه تیم کار / آموزشی می تواند عمل کند. به عنوان یک محرک خارجی ، انگیزه اغلب دامن می زند ، به عنوان مثال ، پاداش های نقدی. اگر شخصی خود را در شرایطی ببیند که انگیزه ذاتی او به صفر برسد و محرک خارجی هرگز م worksثر واقع نشود ، تمایل به تأخیر چندین برابر می شود.
نداشتن تجربه این لحظه را می توان دوباره با ترس همراه کرد. اگر شخصی از نظر تجربه در مشاغلی که در مقابلش قرار دارد تفاوتی نداشته باشد ، پس بسیار زیاد احتمال می رود که بی عملی و انفعال به منصه ظهور برسد. ترس از عدم توانایی کنار آمدن ، خجالت کشیدن به دلیل کمبود مهارت و توانایی ، تمایل به تعویق را به شدت تغذیه می کند.
بی میلی پیش پا افتاده وجود تمایل (یا عدم تمایل) اغلب به سرعت و موفقیت فرد در انجام وظایف محوله بستگی دارد. اگر اعتراض درونی بیش از حد شدید باشد ، تمایل به تعویق انداختن در هر لحظه مناسب نیز شدید می شود. در این حالت ، چنین نتیجه ای به وجود می آید زیرا مغز با هدف حفظ منابع داخلی ، انرژی ، قدرت انجام می شود و از آنجا که وظیفه موجود کنجکاوی را برانگیخته نمی کند ، بنابراین نباید وقت را برای آن تلف کنید.
عدم مسئولیت افراد غیرمسئول ، کسانی که کاملاً نمی فهمند عواقب انفعال چه عواقبی می تواند داشته باشد ، بیشتر مستعد تعلل هستند.
عشق به مهلت ها. افرادی هستند که در شرایط بسیار سخت کار می کنند ، می آفرینند و یاد می گیرند. آنها ترجیح می دهند هر مشاغل را به آخرین کارها موکول کنند و وظایف خود را جمع کنند ، تا بعداً در یک لحظه بتوانند در روند کار فرو روند. فکر کردن در مورد یک ضرب الاجل ، مغز را تحریک می کند ، فعالیت و تمایل به انجام کاری را افزایش می دهد.
کمبود حس زمان. بسیاری از افراد هستند که حس بسیار خوبی نسبت به زمان دارند. به طور معمول ، چنین افرادی نه تنها غالباً تعلل می کنند ، بلکه عادت دارند همه جا و همه جا دیر شوند. برنامه ریزی نکردن زمان ، تعیین تکلیف و … منجر به بی عملی و اتلاف منابع می شود.
