به همین دلیل است که فضای شخصی را چنین می نامند ، شما دقیقاً چه تصمیمی می گیرید که افراد را وارد آن کنید یا خیر. با این حال ، در عصر فناوری های پیشرفته ، تنها ماندن بسیار دشوار است و هر لحظه می توانیم مورد توجه کسانی قرار بگیریم که دوست نداریم اکنون و اکنون با آنها ارتباط برقرار کنیم. در این حالت ، مهم است که بتوانید محدوده فضای شخصی خود را تعیین کنید.
فقط ما تصمیم می گیریم - "بله" یا "نه"
غالباً اتفاق می افتد که وقتی از ما سال می شود که چرا تلفن را بلند نکرده ایم ، به جای اینکه بگوییم در آن لحظه فرصتی برای گفتگو با شخص وجود ندارد ، با گناهکاری بهانه تراشی می کنیم. و در عین حال اعتماد به نفس درونی را احساس کنیم که حق ما برای چنین کاری است. وجود تلفن به معنای این نیست که شما در اولین درخواست موظف به پاسخگویی هستید - در درجه اول تلفن شما این است که با تلفنی که باید تماس بگیرید تماس بگیرید. و شما شخصاً تصمیم می گیرید که به تماس ها پاسخ دهید یا خیر.
برای ترک این اعتیاد ، سعی کنید یک روز بدون ارتباط برقرار کنید: اینترنت و تلفن خود را خاموش کنید ، با خود تنها باشید. و خواهید فهمید که چقدر آزادتر می شوید وقتی می فهمید که به هیچکس بدهکار نیستید. و درباره مرزهای فضای شخصی خود فکر کنید: اینکه چه کاری انجام خواهید داد و آنچه را نمی خواهید و مخالف آن هستید.
در محل کار می توانید تابلویی را به در آویزان کنید تا مزاحم نشوید. و اگر کسی از راه رسید ، اصرار کنید که باید کار فوری را تمام کنید. معمولاً 4 عبارت برای درک یک شخص کافی است که تصمیم شما تغییر نخواهد کرد:
- قبل از غروب باید یک موضوع فوری را تمام کنم.
- من باید مهلت را رعایت کنم ، کار مهم است؛
- خوشحال شدم که شما را دیدم ، دوباره برگردید ؛
- بیا فردا صحبت کنیم ، حالا من باید کار کنم
از دست دادن چیزی نترسید
برای این کار باید یاد بگیرید که "نه" نه تنها به دیگران ، بلکه به خودتان نیز بگویید. وقتی تلفن زنگ می خورد ، بسیاری بدون تردید تلفن را برمی دارند ، زیرا می ترسند چیزی را از دست بدهند. و اگر این کار را نکنند ، با هر سیگنال جدید اضطراب فزاینده ای احساس می کنند: "اگر چیزی مهم باشد چه؟"
همین ترس باعث می شود که مردم وقتی کانالهای تلویزیونی خود را بی وقفه تغییر می دهند: "اگر آنجا جالب تر از اینجا باشد چه؟" درست است ، افرادی هستند که می توانند همزمان چندین برنامه را تماشا کنند. اما بیشتر ، به طور ناخودآگاه ، می ترسیم چیز مهمی را از دست بدهیم.
چه چیزی پشت این است؟ سختی ما فکر می کنیم دیگران باهوش تر از ما هستند ، که آنها همیشه از همه چیز آگاه هستند و ما وقت انجام کاری نداریم. به هر روشی ، شما باید این افکار را کنار بگذارید و به خود اجازه دهید همانطور که می خواهید زندگی کنید - فقط یک نسخه منحصر به فرد در این کره خاکی. شما تصمیم می گیرید که تلفن را بردارید یا نه ، اکنون با این شخص صحبت کنید یا نه ، این چیز را بخرید یا نه و غیره.
رکورد مسدود شده
این روش به شما کمک می کند از پیشنهاد یا اقدامی بی سود که نمی خواهید آن را انجام دهید خودداری کنید ، خصوصاً اگر طرف مقابل اصرار داشته باشد. در این مدت ، ممکن است احساس گناه کنیم (زیرا مجبور به امتناع از این امر هستیم) ، عادت خوب بودن یا کار دیگری ممکن است مثر باشد. مهم است که این احساس را درک کنید ، آن را به خودتان تحریم نکنید و "به یک سابقه ثابت تبدیل شوید". ماهیت روش در این واقعیت نهفته است که شما عبارات مشابه را بی وقفه تکرار می کنید تا زمانی که گفتگو پیشنهاد خود را رد می کند:
- "با تشکر از پیشنهاد من ، من باید کار کنم."
- "اکنون نمی توانم - کار زیادی"
- "من یک کار بسیار مهم دارم"
- "کار منتظر نیست ،" و غیره
بهتر است با عبارات کوتاه صحبت کنید ، بدون اینکه درگیر مشاجره شوید - این نشان می دهد که شما واقعاً مشغول کار هستید و روی موضوع تمرکز کرده اید.
سازش ارائه دهید
به خصوص با استقامت می توان به سازش پیشنهاد کرد - پیشنهاد می کند که امروز نه بلکه یک روز دیگر ملاقات کنید. اگر آنها درخواست کمک می کنند ، پیشنهاد دهید که همه کارها ، بلکه بعضی کارها را انجام ندهید. این یک رد کامل نخواهد بود و به موقع شما را بیش از حد بار نخواهد کرد. در اینجا نیز مهم است که احساس گناه نکنید که در نیمه راه با آن شخص ملاقات نکرده اید. بدانید که چگونه اکنون به خودتان نه بگویید ، اگر اکنون نمی توانید به شخصی کمک کنید.این نسبت به خودتان عمل می کند ، که این نیز مهم است. شما نمی توانید در هر دقیقه از زندگی خود با همه خوب باشید. و آیا این مسئله اصلی است؟ نکته اصلی این است که کار خود را انجام دهید ، دیگران را فراموش نکنید و در عین حال آنها را روی گردن خود قرار ندهید. در همه چیز - قانون میانگین طلایی.
