بی تفاوتی حالت بی علاقگی ، بی علاقگی نسبت به آنچه در اطراف اتفاق می افتد ، عدم تمایل به هر چیزی است. در همان زمان ، کاهش فعالیت ارادی ، عدم وجود هر گونه احساسات خارجی وجود دارد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
بی تفاوتی اغلب پس از فشار شدید عصبی ، استرس رخ می دهد. یک فرد بی تفاوت نمی خواهد کاری انجام دهد ، حتی همه اقدامات برای کاهش استرس برای او بی معنی به نظر می رسد. در این حالت ، بی تفاوتی به عنوان یک واکنش محافظتی بدن در برابر مصرف بیش از حد انرژی ذهنی ، خستگی عصبی ، که برای سلامتی خطرناک است ، عمل می کند. در عین حال ، وضعیت بی تفاوتی نامطلوب است ، بنابراین توصیه می شود هرچه سریعتر از آن خارج شوید.
گام 2
علی رغم این واقعیت که بی تفاوتی فرد را از خستگی عصبی نجات می دهد ، مدت طولانی در این حالت مخرب است. یک فرد در رشد متوقف می شود ، اهداف را تعیین نمی کند و برای رسیدن به آنها کاری نمی کند ، در حالی که به تدریج تحقیر می شود. بعضی اوقات پس از استراحت سیستم عصبی ، بی علاقگی به خودی خود از بین می رود. گاهی اوقات فرد نیاز به غلبه بر خود دارد. اگر بی تفاوتی نتیجه استرس ناشی از مشکلات در محل کار باشد ، فرد برای غلبه بر مشکلات کاری علاقه خود را به حرفه از دست می دهد. به تدریج ، اگر بی علاقگی برطرف نشود ، مشکل به یک بحران واقعی تبدیل می شود.
مرحله 3
بی تفاوتی معمولاً با استراحت درمان می شود. شخصی خود را از مشکلات کاری دور می کند ، تلفن را خاموش می کند ، می خوابد و غذا می خورد. سپس ، پس از چندین روز چنین بیکاری ، مطمئناً تجارت ناتمام پیدا خواهد شد ، حسرت تلاش بیهوده ، اعصاب و وقت می آید ، شهود گزینه هایی برای حل مشکل را پیشنهاد می کند. و فرد مجدداً برای ادامه فعالیتهای حرفه ای احساس انگیزه می کند.
مرحله 4
در بعضی موارد ، تا زمانی که بی تفاوتی به افسردگی طولانی مدت تبدیل نشود ، باید خود را مجبور کنید حداقل تکالیف روزانه خود را انجام دهید. سپس ، غلبه بر مقاومت درونی ، خود را مجبور کنید تا به راحتی در محل کار حاضر شوید. علاوه بر این ، یک فرد به طور خودکار شروع به انجام کارهای معمول خود می کند ، درگیر یک روند کار زنده می شود ، علاقه بیشتری به دنیای اطراف خود نشان می دهد ، و به زندگی فعال قبلی خود باز می گردد.
