یکی از مواردی که مانع تمرین معنوی می شود مکانیکی بودن است. چرا دیدن آن در خانه بسیار مهم است؟ با انجام کنش های مکانیکی ، ما به سادگی در سطح تشریفات عمل می کنیم. در حالی که خدا یک شخص است ، او زنده است و پاسخی به چنین کارهایی نمی دهد. ارتباطات ظاهر نمی شود ، علاقه به عمل از بین می رود و حتی ممکن است کاملاً از بین برود. چه باید کرد ، چگونه می توان از مکانیکی خلاص شد؟
اعمال خود را به خود منتقل کنید
فکر کردن ، اما برای من خوب است اگر سعی کنم با کسی صحبت کنم ، اما این شخص به تلفن نگاه می کند ، سپس سر خود را برمی گرداند؟ به احتمال زیاد ما آسیب خواهیم دید و حتی نمی خواهیم ارتباط بیشتری با این شخص برقرار کنیم. به همین ترتیب ، خداوند ناخوشایند است وقتی در هنگام نماز حواس ما پرت می شود یا حتی بدتر از آن ، هنگام حرکت نماز می خوانیم ، مثل اینکه بین چیزها باشد. همیشه باید به یاد داشته باشید که پروردگار یک شخص است و بر این اساس رفتار کنید. مهم نیست دقیقاً چه کاری انجام می دهیم. و ساده ترین راه برای ردیابی این است اگر آن را روی خود امتحان کنید: "و برای من خوب خواهد بود اگر …"
کمی بیشتر انجام دهید
این اصل جهانی بخشش است. اگر می خواهیم با کسی رابطه برقرار کنیم ، باید یاد بگیریم که چگونه رابطه بدهیم. این برای همه صادق است و همچنین در رابطه با خدا خود را نشان می دهد. سعی کنید امروز کمی بیشتر برای او کار کنید. زود بیدار شوید ، 10 دقیقه بیشتر نماز بخوانید. نه اینکه من احساس خوبی داشته باشم ، تا او احساس خوبی داشته باشد. کمی از همه چیز ، اما بیشتر. آنگاه قطعاً پاسخ را احساس خواهیم کرد. از این گذشته ، کتاب مقدس می گوید: اگر یک قدم به سمت خدا برداریم ، او 10 قدم به سمت ما خواهد ساخت.
قاعده مندي در تحقق نذورات
به نظر می رسد که این مکانیکی نیست؟ نه اگر قول داده باشیم که سعی خواهیم کرد برنامه روزمره را رعایت کنیم و هر اتفاقی هم بیفتد از همان صبح نام مقدس را سر می دهیم و این کار را می کنیم ، پس خدا راضی خواهد شد؟ البته بله ، این بهترین وزارتخانه ای است که می توانیم برای او انجام دهیم ، بهترین کار است. آیا ما دوست نداریم وقتی دیگران به قول های خود با ما می پردازند؟ آیا دوست داریم وقتی زن یا شوهر ، حتی به دلیل احساس وظیفه ، به وظایف خود عمل می کنند؟ آره. و اگر برای ما چیز خوشایندی نیز باشد ، چه چیزی باعث خوشحالی ما می شود؟ البته که بله. به همین ترتیب ، خداوند وقتی که ما سعی می کنیم نذرهای خود را انجام دهیم ، آن را دوست دارد.
تمرین معنوی یک فرایند زنده و یک فرایند شادی آور است. اگر شادی از بین رفته است و شما پویایی را احساس نمی کنید ، باید بررسی کنید که آیا عمل من آیینی شده است یا خیر. خداوند مطمئناً متوجه تلاشهای ما برای صادقانه تر شدن خواهد شد و با بازگشت طعم ، شادی و اشتیاق به ما پاسخ خواهد داد.
