سیستم عصبی موجودات زنده ، به دلیل خواصی که دارد ، نه تنها فعالیت کل ارگانیسم را تنظیم می کند و واکنش به تغییرات داخلی یا خارجی را فراهم می کند ، بلکه فرصتی را برای رشد روان فراهم می کند. یکی از عملکردهای اصلی سلول های عصبی تحریک پذیری است. این برای چیست؟
تحریک پذیری (تحریک پذیری) خاصیت سلول ها ، بافت ها ، اندام ها و سازندهای داخل سلولی برای پاسخ به تغییرات مختلف در عوامل محیط داخلی و خارجی (محرک ها) با تغییر در عملکردها و ساختارها است. درک تحریک با استفاده از اصطلاح پذیرش (درک) تعیین می شود.این خاصیت سازگاری موجودات زنده را با تغییر شرایط محیطی تضمین می کند. تحریک پذیری ارگانیسم های بدوی (میکروب ها ، تک یاخته ها) و همچنین برخی سلول ها (اسپرماتوزوئیدها ، لکوسیت ها) در تاکسی ها منعکس می شود - توانایی حرکت در ارتباط با محرک. در گیاهان تحریک پذیری به صورت واکنش های حرکتی و همچنین در واکنش به جاذبه زمین ، ترکیب شیمیایی محیط ، محرک های الکتریکی یا مکانیکی ، نور و میدان مغناطیسی زمین خود را نشان می دهد. همانطور که می دانید ، گیاهان اندامهای حس ذاتی حیوانات و انسانها را ندارند ، اما پروتئینها و سلولهای گیرنده دارند که گیاهان با آنها به محرکها پاسخ می دهند. یک نمونه از تحریک پذیری در گیاهان ، آفتابگردان است که با سر خورشید را دنبال می کند. در حالت طبیعی خود ، سلول گیاه دارای پتانسیل الکتریکی منفی از -50 تا -200 میلی ولت است. در پاسخ به محرک ، واکنش مثبتی بوجود می آید که می تواند از پتانسیل استراحت فراتر رود یا با آن برابر شود. اگر تأثیر خارجی بر روی سلول ها بسیار زیاد باشد ، این می تواند منجر به مرگ گیاه شود. افراد و حیوانات با واکنشهای مختلف در برابر انواع محرکها مشخص می شوند ، که توسط رفلکس ها ، فعالیت عصبی بالاتر و هوشیاری تأمین می شود. تحریک پذیری ارگانیسم های پیچیده در درجه اول در درک حساس رویدادهای جهان پیرامون با کمک اندام های حس (گیرنده ها) آشکار می شود. اقدامات روی گیرنده ها از طریق تکانه های عصبی ، اطلاعات را به قسمت های مناسب مغز منتقل می کند. و سپس مغز به برخی از اعضای بدن "دستور" می دهد و به طور موثر فرآیندهای زندگی را تنظیم می کند. بنابراین تحریک پذیری یکی از شاخص های واکنش بدن است. واکنش پذیری مکانیزمی است که توسط طبیعت وضع شده است و هدف آن نه تنها حفظ هر نوع ارگانیسم زنده بلکه فرد خاص آن است.
