در زندگی ، فرد با افراد مختلفی ارتباط برقرار می کند. برخی احساسات مثبت می دهند ، دیگران انرژی ذهنی و روحی را می گیرند ، اما به هر ترتیب یا همه آنها چیزی را وارد زندگی ما می کنند ، چیزی را آموزش می دهند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اغلب اتفاق می افتد که هنگام برقراری ارتباط ، بین دو نفر اختلاف نظر ، افکار ، عقاید و روشهای مختلف بیان وجود دارد. یک فرد احساسی و پذیرا پس از مدت طولانی این وضعیت را پشت سر می گذارد ، تأمل می کند و آن را در خود حمل می کند. او می فهمد که این روی او تأثیر منفی می گذارد ، اما نمی تواند طرف مقابل را همانطور که هست درک و قبول کند.
گام 2
بدترین چیز این است که وقتی شخصی در رابطه با دوست نزدیک یا خویشاوند خود چنین طردی را احساس می کند ، زیرا شما باید ارتباط بیشتری برقرار کنید ، اما تفاهمی وجود ندارد. برای یادگیری اینکه چگونه با آرامش بیشتری پاسخ دهید و دیگران را بپذیرید ، باید سعی کنید چند قانون را در زندگی دنبال کنید.
مرحله 3
ما باید این واقعیت را بپذیریم که همه مردم متفاوت هستند. اگر شخصی شروع به مشاجره می کند به این دلیل نیست که می خواهد رابطه را خراب کند بلکه فقط به این دلیل است که صادقانه به درست بودن او اطمینان پیدا کرده است. اقناع وی منطقی نیست ، این کار فقط در شدیدترین موارد باید انجام شود ، درصورتی که اصل موضوع بالاترین باشد. اما همین که این واقعیت را بپذیرید که تفکر همه افراد کاملاً متفاوت است ، درک دیدگاه اشتباه دیگران آسان تر می شود.
مرحله 4
همین امر در مورد عادات افراد دیگر نیز صدق می کند. شما نمی توانید یک همکار خود را آموزش دهید تا با تلفن بی سر و صدا صحبت کند یا باعث شود همسرتان بشقاب کثیف را در ماشین ظرفشویی قرار دهد. فقط می توان این واقعیت را پذیرفت که این عمل برای آنها هنجار است و عصبی بودن یا نگرفتن از آن به انتخاب همه است.
مرحله 5
احترام به احترام حتی به شخصی که چیزی برای احترام او وجود ندارد ، ضروری است. اگر در تصویر کلی جهان و قوانین پذیرفته شده عمومی نمی گنجد ، باید بدانید که قوانین نیز بسیار ذهنی هستند. برای برخی ، انداختن ته سیگار غیر قابل قبول است ، در حالی که دیگران از سرقت دریغ نخواهند کرد.
مرحله 6
پذیرفتن یک شخص همیشه همانطور که هست به معنای توقف انتظار از او است. وقتی از شخص دیگری انتظاری ندارید و با همه اطرافیان دقیقاً رفتار می کنید ، ناامیدی در زندگی کمتر خواهد شد. ما باید سعی کنیم به عنوان یک بدیهی بپذیریم که یک فرد بد نیست ، بلکه به سادگی متفاوت است. این جمله حکیمانه به برخی از افراد در این مورد کمک می کند: "هیچ کس به هیچکس بدهکار نیست".
مرحله 7
قانون مهم دیگر در مسیر پذیرش افراد دیگر ، عشق به خود است. پس از پذیرفتن خود به عنوان طبیعت در نظر گرفته شده و پدر و مادر خود را مجسم ، با تمام مزایا و معایب ، فرد تغییر نگرش خود را نسبت به افراد اطراف خود ، یاد می گیرد که به راحتی به نقایص دیگران نگاه کنید. در این صورت ناامیدی در زندگی کمتر خواهد شد و سیستم عصبی برای سالها پایدار خواهد ماند.
