عقده حقارت عبارت است از احساس خود شخص در هنگامي كه فرد خود را به نوعي بدتر از بيشتر افراد بداند. زندگی با چنین احساساتی بسیار ناخوشایند است: خلق و خوی کاهش می یابد ، وضعیت سلامتی بدتر می شود ، تمایل به برقراری ارتباط از بین می رود.
اما گاهی اوقات مردم خود نمی فهمند که در واقع در زیر عبارت آشنا "عقده حقارت" چه پنهان شده است.
در حقیقت ، روانشناسان علائم کاملاً مشخصی را شناسایی کرده اند که درک این موضوع را که فرد دارای این "عقده حقارت" است یا خیر امکان پذیر می کند. فقط در صورت حضور آنها می توان گفت که شخصی بدنام است.
انزوای داوطلبانه از جامعه
افرادی که احساس حقارت می کنند سعی می کنند از شرکت ها ، اجتماعات گسترده مردم پرهیز کنند و تمایلی به شرکت در انواع بحث ها ، جلسات و سایر رویدادهای عمومی ندارند. آنها از صحبت در جمع ، در مرکز توجه ، پرهیز می کنند ، زیرا می ترسند مضحک به نظر برسد به نظر می رسد که دیگران بسیار شایسته توجه و احترام هستند ، بنابراین ترجیح می دهند تنهایی را ترجیح دهند.
درشتی
فردی که از عقده حقارت رنج می برد ناخودآگاه می خواهد قدرت پرداخت ، ارزش خود را به اثبات برساند و از نظر ظاهری این امر می تواند خود را در تمایل به "قطع رحم حقیقت" در چشمان گفتگو ، آشکارا بی ادبانه و تحقیر کند.
حذف مسئولیت از خودتان
چنین افرادی تمایل دارند که همه و همه را مقصر شکست ها و ناکامی های خود بدانند ، اما خود این افراد نیستند. اگر مشکلی پیش نیاید ، اطرافیان ، دوستان ، والدین ، آب و هوا و اجرام آسمانی مقصر هستند ، اما شخصی که خود مرتکب اشتباه شده است مقصر نیست. با انجام این کار ، برای شخص آسان تر است که خود را "خوب" به طور کلی ، و اقدامات خود را "درست" درک کند.
بهانه جویی
اگر کسی از محیط فردی که از عقده حقارت رنج می برد با موفقیت و موفقیت بیشتری نسبت به او کنار بیاید ، فرد بدنام بدنبال دلایلی می رود نه به دلیل لیاقت شخصی برنده ، بلکه به دنبال عوامل بیرونی است: "خوش شانس" ، "این است شرایط چگونه بود ".
پرهیز از رقابت
چنین شخصی سعی می کند در موقعیت هایی قرار نگیرد که توانایی ها و سایر ویژگی های او با توانایی های دیگران مقایسه شود ، از هر نوع مسابقه ای شرکت نکند. او به دنبال اثبات این نیست که می تواند در چیزی بهتر باشد ، زیرا او در اعماق وجود خود به احتمال پیروزی اعتقاد ندارد.
یافتن معایب
یکی از بهترین راه ها برای اثبات خود بدتر بودن از دیگران ، چنین شخصی جستجوی نقص در دیگران را در نظر می گیرد. علاوه بر این ، او لازم می داند که مردم را در این مورد آگاه سازد ، توصیه می کند و راهنمایی می کند ، بنابراین در نظر خود بلند می شود.
حساسیت به عقاید دیگران
چنین افرادی نسبت به هر سخنی خطاب به آنها بسیار دردناک واکنش نشان می دهند ، و حتی تعارفی که قادر به درک منفی آن هستند: به نظر آنها می رسد که مورد آزار و اذیت قرار می گیرند. در اعماق آنها ، آنها معتقدند که شایسته ستایش و شناخت نیستند ، حتی اگر واقعاً در کاری موفق شوند. واکنش منفی محیط باعث ایجاد تمایل به دفاع ناامیدانه از خود می شود.
ترس از اشتباهات
افراد دارای عقده ها ترجیح می دهند که عمل نکنند - بعد از همه ، بدون برداشتن هیچ اقدامی اشتباه کردن غیرممکن است ، و آنها به شدت از این مسئله می ترسند.
با درک چنین مشکلی به عنوان وجود عقده حقارت ، بهتر است از یک روانشناس متخصص کمک بگیرید. حل آن به تنهایی بسیار دشوار است ، زیرا عقده حقارت غالباً چنین دلایل پنهان و دیرینه ای دارد که یافتن آنها بدون کمک روشهای خاص به سادگی غیرممکن است.
