پرخوری عصبی نوعی اختلال در غذا خوردن است که با افزایش شدید و ناخوشایند اشتها و همچنین احساس گرسنگی طاقت فرسا و ضعف عمومی بدن مشخص می شود. کنار آمدن با چنین بیماری تنها با یک رویکرد یکپارچه امکان پذیر است. بنابراین هم به کمک روانپزشک و هم به روانشناس نیاز است.
به نظر می رسد با بیماری پرخوری ، کل زندگی فرد در معرض غذا باشد. تمام زمینه های دیگر زندگی در پس زمینه محو می شوند. روابط بین فردی ، شغلی ، روابط خانوادگی و بسیاری از مسائل دیگر مورد علاقه فرد نیستند ، به همین دلیل مشکلات نیز در آنها ظاهر می شود. به نظر می رسد یک حلقه باطل وجود دارد: به نظر می رسد که یک فرد به نظر می رسد همه مشکلات خود را "تصرف" می کند. بعد از یک بار پرخوری دیگر ، او لزوما خودش را مقصر می داند و به افسردگی می افتد ، اما نمی تواند از این حلقه خارج شود.
اگر علت پرخوری عصبی ، بیماری خاصی در سیستم عصبی مرکزی یا غدد درون ریز باشد ، کنار آمدن با آن بدون کمک پزشک متخصص غیرممکن است. و اگر علت آن عوامل روان زا باشد ، کمک یک روانشناس بسیار ارزشمند است. چنین دلایل روانشناختی می تواند این باشد: متنفر بودن در دوران کودکی ، وضعیت آسیب زا ، عدم ایمان به خود ، درک دشوار زندگی و کمبود شوخ طبعی ، از دست دادن معنی زندگی ، سازگاری کم ، امتناع از مسئولیت و غیره.
با کمک یک روانشناس ، بیمار می تواند دلایل واقعی و عمیق چنین رفتاری را درک کند ، وجود درگیری های درون فردی را شناسایی کرده و آنها را حل کند. فقط با پذیرفتن کامل خود می توانید حرکت کنید و بر اعتیاد به غذا غلبه کنید.
از آنجا که دلایل پرخونی برای هر فرد متفاوت است ، کارهای بعدی روانشناس با در نظر گرفتن شخصیت بیمار برنامه ریزی می شود. آموزش های مختلف یا کارهای فردی در مورد تغییر عادت ها ، به طور کلی رفتار ، افزایش سطح خودتنظیمی و کنترل خود می تواند در مبارزه با پرخوری کمک کند. کار بر روی افزایش مقاومت در برابر استرس ، غلبه بر اضطراب و افزایش عزت نفس نیز مثر است. به عنوان مثال ، با ارزیابی اینکه کدام موقعیتها بیشتر اوقات باعث استرس یا اضطراب شدید می شوند ، می توانید در آینده با روشهای سازگارتر ، بدون آسیب رساندن به شخصیت و بدن خود ، بر چنین شرایطی غلبه کنید.
حضور در گروه های پشتیبانی ، برقراری ارتباط با کسانی که قبلاً با این مشکل برخورد کرده اند یا در راه حل آن نیز هستند ، به افراد مبتلا به پرخوری کمک می کند. غالباً ، چنین گروه هایی با مشارکت یک پزشک و یک روانشناس تشکیل می شوند و بنابراین توصیه ها و توصیه هایی که "در آنجا" شنیده اید همیشه م alwaysثر هستند.
نگرش های روانشناختی مثبت و مدل های ذهنی مرتبط با نگرش صحیح به غذا همراه با روان درمانگر ایجاد می شود. در برخی موارد به خصوص دشوار ، هیپنوتیزم موثر است ، اگرچه روانشناسان از آن به ندرت استفاده می کنند. هنوز هم ، این حوزه فعالیت روان درمانگران و روانپزشکان است ، یعنی پزشکان
