چهار نوع سازگاری وجود دارد. آنها از نظر کیفیت و درجه سازگاری یک فرد در جامعه و با خودش متفاوت هستند. برای اینکه زندگی کامل ، غنی و راضی کننده باشد ، تلاش برای سازگاری کامل و سیستمی ضروری است.
روانشناس داخلی A. A. ریان با استفاده از دو معیار داخلی و خارجی چهار نوع سازگاری را شناسایی کرد.
- اگر شخصی مطابق با معیار درونی سازگار شود ، این بدان معناست که با خودش هم عقیده است ، از خواسته های خود پیروی می کند و به ارزشهای خود در رفتار پی می برد.
- اگر شخصی مطابق معیار بیرونی سازگار شود ، این بدان معناست که رفتار او مطابق با هنجارهای جامعه ای است که در آن زندگی می کند. او مشکلات اجتماعی را حل می کند ، قانون شکنی نمی کند و مغایر سنت های جامعه نیست.
A. A. رین معتقد است که سازگاری کامل (سیستمی) از نظر معیارهای درونی و بیرونی با سازگاری مشخص می شود. این بدان معناست که فردی با درک خود ، توانایی بالقوه خود ، به جامعه سود می رساند. چنین شخصی را می توان شخصیتی بالفعل خواند.
اگر شخصی بدون رضایت با خودش زندگی کند (به یک کار مورد علاقه نرود ، برای او در یک رابطه دردناک باشد ، نتواند سرگرمی مورد علاقه خود را پیدا کند و غیره) و در عین حال به درد جامعه نمی خورد (محصول کار او در خواست نیست یا کاملاً وجود ندارد) ، - این بدان معنی است که شخصیت کاملاً ناسازگار است. هر شخصی در دوره هایی از بحران های زندگی دچار یک حالت موقتی سو mala تعدیل کامل می شود.
علاوه بر دو گزینه شدید - سازگاری سیستمیک و ناسازگاری کامل - دو گزینه متوسط وجود دارد:
- سازگاری خیالی با معیار درونی.
- سازگاری خیالی با معیار خارجی.
در حالت اول ، یک فرد طبق قوانین خودش زندگی می کند ، اما در عین حال هنجارهای جامعه را در نظر نمی گیرد. در بهترین حالت ، او شبیه گوسفندی سیاه است. در بدترین حالت ، به عنوان یک مجرم شناخته شده است. "خودت را دوست داشته باش ، به همه عطسه کن". اما انتظار موفقیت در این مورد نیست.
مورد دوم شایع تر است. از نظر ظاهری ، یک فرد به نظر می رسد سازگار است: او شغل مناسبی دارد ، لباس خوبی می پوشد ، خانواده و دوستان دارد. اما در همان زمان ، او احساس پوچی ، بی معنی بودن در زندگی می کند. او هیچ هدفی ندارد. او بند را می کشد ، اما نمی تواند خودش را بیان کند ، نمی تواند تحقق یابد. زندگی چنین شخصی فاقد رنگ است یا برعکس ، پر از نقاط روشن وقایع است ، اما آنها واقعاً به او الهام نمی دهند ، بلکه فقط به او اجازه می دهند زمان را بکشد و از کسالت خلاص شود.
در دوره های مختلف زندگی ، روند سازگاری به روش های مختلف پیش می رود. هر فرد می تواند در هر چهار حالت توصیف شده سازگاری باشد.
با این حال ، تلاش برای یک وضعیت سازگاری اجتماعی سیستمی ، که به معنای درک خود ، توسعه توانایی های بالقوه خود است ، اما به گونه ای که در پیشرفت مثبت جامعه نقش مهمی داشته باشد ، ضروری است.
