بعضی اوقات به نظر می رسد که اخلاق سفیدها اخلاق سفید نیستند ، زیرا آنها توانایی حدس زدن روحیه فرد ، احساس آن را ندارند. اما آیا "قرار است" یک اخلاق سفید بتواند این کار را انجام دهد؟ برای اینکه اخلاق سفید را با شهود سفید اشتباه نگیرید ، لازم است ذات این عملکردهای اجتماعی را به خاطر بسپارید.
اخلاق سفید
اخلاق درونگرا (سفید) یک عملکرد است
اخلاق سفید معمولاً دارای همدلی است ، یعنی توانایی همدلی و همدلی با موجود زنده دیگر. این به این معنی است که اخلاق سفید می داند که چگونه گوش کند ، همدرد شود و درک خود را به شخص دیگری نشان دهد. به شرطی که این شخص دیگر با اخلاق پرست سفید صحبت کند و احساسات ، تجربه خود را به اشتراک بگذارد.
اگر شخص مقابل ساکت باشد و وارد گفتگو نشود ، اخلاق سفید می تواند او را وادار به گفتگو کند: این روش را برگردانده و سوالی را به گونه ای بپرسد که فرد نسبت به او احساس گرایش داشته باشد و از آنچه اتفاق می افتد بگوید به او.
شهود سفید
شهود درونگرا (سفید) یک عملکرد است. این توانایی را به فرد می دهد که توانایی گوش دادن به خود را داشته باشد و از طریق کوچکترین لرزشهای روح خود ، آنچه را که در دنیای خارج اتفاق می افتد پیش بینی یا احساس کند. یا با شخص دیگری
شهودهای سفید استاد ایجاد و احساس جو اجتماعی و روانی هستند. آنها احساس خوبی دارند و از آنچه در دنیای درونی آنها اتفاق می افتد آگاه هستند و به لطف این امر می توانند به راحتی وضعیت فرد دیگری را تشخیص دهند.
اما در عین حال برای آنها دشوار است که شخص دیگری را به دست آورند ، حالت خود یا شخص دیگری را بیان کنند. گاهی اوقات آنها اصلاً نمی توانند آنچه را که اتفاق می افتد به زبان بیاورند ، آنها فقط احساس می کنند که "چیزی در اینجا اشتباه است".
نتیجه گیری در مورد تفاوت بین اخلاق سفید و شهود سفید
قدرت اخلاق سفید در توانایی "خواندن افکار" و حالات دیگری نیست. و در توانایی به دست آوردن یک فرد ، او را به گفتگو وادار کنید ، با او ارتباط برقرار کرده و همدلی نشان دهید. در چنین شرایطی ، دیگری خودش همه چیز را درباره شرایطش ، درباره آنچه در ذهنش است ، بیان خواهد کرد.
قدرت شهود سفید این است که "دیگری" را از فاصله دور "احساس" کند ، از یک نگاه سریع یا یک سلام کوتاه یک روحیه یا حالت دیگری را درک کند. اما در عین حال ، توانایی برقراری و حفظ تماس در وظایف شهود سفید وجود ندارد.
