بیماری افسردگی توسط هزاران افسانه احمقانه احاطه شده است. بسیاری از مردم کاملاً درک نمی کنند که افسردگی واقعاً چیست. تصور این حالت به عنوان امری دور از ذهن ، تلاش برای خوددرمانی و اصلاح خود می تواند نتایج بسیار منفی به دنبال داشته باشد.
مرد افسرده در حال گریه
اشک واکنش طبیعی فرد در برابر هر رویدادی است و نه همیشه روانی-آسیب زا ، زیرا اشک شادی نیز وجود دارد. اشک احساساتی مانند پرخاشگری و غم و اندوه را آزاد می کند. دانشمندان ثابت کرده اند که وقتی شخصی گریه می کند ، درد جسمی تسکین می یابد.
افسردگی که به عنوان یک حالت فوق العاده افسرده ارائه می شود ، معمولاً با پارگی مداوم همراه است. بسیاری از مردم یک دوره افسردگی را همان لحظه ای می دانند که بیمار ، در یک توپ حلقه زده ، روز و شب گریه می کند. البته ، چنین شرایطی نیز اتفاق می افتد ، در بیماران افسرده حساسیت واقعاً افزایش می یابد ، در حالی که روحیه و فعالیت بدنی کاهش می یابد. با این حال ، در هر مورد افسردگی برابر با اشک نیست.
انواع مختلف افسردگی وجود دارد. به عنوان مثال ، افسردگی به اصطلاح "خشک" وجود دارد ، هنگامی که فردی که احساسات بسیار سنگینی را تجربه می کند و نزدیک به اشک احساس می کند ، به هیچ وجه نمی تواند گریه کند. این وضعیت عمومی را بدتر می کند. با این حال ، فردی که مدتی از افسردگی رنج می برد اغلب از نشان دادن احساسات ، عواطف و وضعیت روحی واقعی خود می ترسد. این ترس می تواند ناشی از افکار و باورها ، درک این بیماری روحی در دنیای اطراف ما و بسیاری از عوامل دیگر باشد. در اکثر قریب به اتفاق موارد ، اختلال افسردگی پشت نقاب بی تفاوتی یا حتی پشت لبخند پنهان می شود. اغلب اوقات ، حتی نزدیکترین حلقه یک فرد بیمار نیز نمی داند که او به کمک احتیاج دارد.
آنها می گویند افسردگی همیشه منجر به خودکشی می شود
در طی شیوع یک افسردگی ، تاریک ترین و دشوارترین افکار بر سر بیمار غلبه می کند. آنها وسواس می شوند ، حتی با دیدن تصاویر در خواب هم تعقیب می کنند. فرد نمی تواند آنها را کنار بگذارد ، و اگر این کار را انجام دهد ، پس افکار از طریق احساسات راهی پیدا می کنند. آنها می توانند خود را نه تنها در سطح عاطفی ، بلکه در بدن نیز نشان دهند. این یکی از دلایلی است که وضعیت جسمی سلامتی اغلب با افسردگی رنج می برد و هر گونه اختلال ارگانیک در بدن وجود دارد. با این حال ، افکار افسردگی در مورد خودکشی برای تعداد بسیار کمی از بیماران معمول است.
طبق آمار ، تنها درصد کمی از افراد مبتلا به افسردگی تاکنون سعی کرده اند کاری در مورد خودشان انجام دهند. علاوه بر این ، در اکثریت قریب به اتفاق این تلاشها غیرعادی بود ، آنها با ماده ی پارازیت (برهانی) برابر می شوند. معمولاً تلاش برای خودکشی توسط افرادی انجام می شود که دوره افسردگی بسیار شدیدی را تجربه کرده و دوره درمانی را شروع می کنند. بنابراین ، غالباً در اولین مراحل درمان افسردگی ، بیمار تحت نظارت پزشکان رها می شود ، زیرا در این زمان در ماه اول است که خطر افزایش می یابد و فرد از هر نظر در سطح جسمی به خودش آسیب می رساند.. با این حال ، تصور اینکه هر بیمار افسرده ای تحت سلطه است و به طور کلی فکر خودکشی دارد ، کاملاً اشتباه است. و هر شخصی که اقدام به خودکشی کرده افسردگی نداشته است.
برو کار کن ، بدو و برقص ، همه چیز می گذرد
در دنیای مدرن این ایده وجود دارد که افرادی که اوقات فراغت زیادی دارند ، مبتلا به افسردگی هستند. "این همه از کسالت است." و این بازهم یک توهم است. تعداد زیادی از افراد با چنین تشخیصی ، قبل از اینکه تحت شرایط منفی قرار بگیرند ، یک سبک زندگی فعال داشته باشند ، یک شغل معتبر داشته باشند ، زمان آنها به معنای واقعی دقیقه است.توصیه به فرد مبتلا به افسردگی برای انجام کار این است که احساسات و افکار منفی بیشتری را در فرد برانگیخته ، احساس شرم را تحریک کرده و احساس حقارت کند. با افسردگی ، کاهش شدیدی در قدرت ایجاد می شود ، همه کارها باید با تلاش زیاد انجام شود ، دست ها و پاها بسیار سنگین به نظر می رسند ، شما نمی خواهید صحبت کنید ، و سر شما می تواند یک اختلال کامل از افکار ، ایده ها و تصاویر باشد. در چنین حالتی انجام حتی یک کار ساده برای شخص دشوار است.
دویدن ، رقصیدن ، یوگا و سایر فعالیت های بدنی نمی توانند افسردگی را درمان کنند. آنها می توانند شما را از غم و اندوه نجات دهند ، اما بیماری را درمان نمی کنند. برای بیماران مبتلا به اختلال افسردگی حداقل فعالیت بدنی ، پیاده روی در هوای تازه ، فعالیتهای دلپذیر تجویز می شود ، اما همه اینها یک دارو نیست و اساس درمان نیست. برعکس ، استرس بیش از حد جسمی (یا ذهنی) در طی یک دوره افسردگی می تواند وضعیت را بدتر کند.
من پنج دقیقه غمگینم ، افسرده ام
غم و اندوه در مقایسه با افسردگی بالینی شرایط بسیار خفیف و زودگذری هستند. یک پزشک ، در حال آماده سازی برای تشخیص یک فرد ، لزوماً علاقه مند به مدت زمانی است که بیمار در یک حالت افسرده است ، چه مدت علاقه ای به وقایع جهان خارج ، فعالیت ها و سرگرمی های مورد علاقه ، کار ، افراد اطراف ندارد. تنها در صورتي كه سلامت منفي حداقل 14 روز متوالي به طور مداوم دنبال كند ، مي توان به افسردگي مشكوك شد. اما حتی با وجود چنین ترکیبی از شرایط ، تشخیص سریع بلافاصله غیرممکن است.
افسردگی یک بیماری مداوم و طولانی مدت است که غم و اندوه آن نوع است ، اما ممکن است بر سایر احساسات دردناک غلبه نداشته باشد. تلاش برای تشخیص خود با اختلال افسردگی در صورتی که چند روز بدخلقی کرده اید یک اشتباه مضحک است.
افسردگی یک مزخرف است که توسط پزشکان مدرن ابداع شده است
پیرامون افسردگی ، بسیاری از ایده های اشتباه و تحریف شده در مورد نوع آن وجود دارد. بسیاری از افراد ، از درک پیچیدگی شرایط ، واقعاً متقاعد شده اند که افسردگی نوعی بیماری نو پا است ، که در حقیقت ، وجود ندارد. گویی این تشخیص توسط پزشکان به منظور کسب درآمد ، تخریب فرد و مجبور کردن وی برای خرید داروهای ضد افسردگی گران قیمت و سایر داروهای قدرتمند انجام شده است. به دلیل چنین اعتقادی غلط ، تعداد قابل توجهی از افرادی که واقعاً از یک حالت افسردگی رنج می برند ، به تنهایی از کمک خودداری می کنند و سعی می کنند به تنهایی با یک بیماری ادعا شده اختراع شوند. غالباً ، خوددرمانی نتیجه ای ایجاد نمی کند یا حتی شرایط را بدتر نمی کند.
افسردگی فقط اختلالات روانی ، برداشت تحریف شده از جهان ، وقایع و خود فرد نیست. با افسردگی ، برخی از اختلالات عملکرد مغز ، سیستم عصبی و تغییرات هورمونی وجود دارد. در هم آمیختگی جسمی و روانی ، ایجاد اختلال افسردگی را تحریک می کند. ما نباید فراموش کنیم که افسردگی ماسک دار وجود دارد ، هنگامی که علائم بیماری منحصراً در سطح بدن بروز می کند ، یا افسردگی جسمی ، که می تواند ناشی از داروهای خاص باشد.
