خودانتقادی فرآیندی دردناک از خود انتقادی درونی برای این یا آن عمل است. در برخی از افراد این کیفیت به میزان بیشتری ، در برخی به میزان کمتری توسعه می یابد. اگر انتقاد از خود در زندگی تداخل می کند و به از بین رفتن خود تبدیل می شود ، پس باید آن را خلاص کنید.
چه کسی در میان ما خود انتقادی نکرده است. شخصی به شدت از خود انتقاد می کند ، کسی کمتر. انتقاد از خود در مقادیر کم حتی برای فرد مفید است ، او را تحریک می کند تا خود را بهبود بخشد و عادت های بد را از بین ببرد. با این حال ، گاهی اوقات چنان تناسباتی پیدا می کند که زندگی با یک شخص برای او دشوار است و او با عقده های مختلف رشد می کند.
ریشه های انتقاد از خود ناشی از غرور زخمی ، میل به قیام ، بهتر بودن از دیگران است. هرچه یک فرد بیشتر از دیگران انتقاد کند ، نظرات و نتیجه گیری های وی سخت تر باشد ، انتقاد از خود بیشتر می شود. چنین شخصی سعی می کند همه چیز را در چارچوب خودش قرار دهد. او معتقد است که حق با او است ، در حالی که دیگران نه. راه های اصلی برای آرام کردن منتقد درونی به شرح زیر است:
- نسبت به اشتباهات افراد دیگر آمرزنده تر باشید.
- درک اینکه هیچ کس کامل نیست ؛
- بیشتر بر روی نظر خود تمرکز کنید ، و نه به نظر دیگران ؛
- برای درک اینکه ایده آل وجود ندارد.
جهان کاملاً متنوع است ، تقسیم آن به سیاه و سفید غیرممکن است. هیچ حقیقت مطلقی وجود ندارد ، و همچنین یک دروغ مطلق ، همه چیز در جهان نسبی است. هیچ انسان بد و خوبی وجود ندارد ، همه به این دنیا آمده اند تا راه خود را بروند و با شما متفاوت است. این بدان معنا نیست که شخص مقابل بد است زیرا با عقاید یا هنجارهای اخلاقی شما مطابقت ندارد.
