جامعه علمی در مورد NLP کاملاً بدبین هستند. اما توسعه دهندگان آن هدف ایجاد نظریه ای را ندارند که به طور فعال در علم استفاده شود. آنها قصد داشتند موثرترین تکنیک های روانشناسی عملی را در دسترس همه مردم قرار دهند.
برنامه نویسی عصبی-زبانی (NLP) تکنیک های ارتباطی موثر ، مدل ها و تکنیک های مورد استفاده در زمینه های مختلف روان درمانی را مطالعه می کند. از دانش روان درمانگران در زمینه روانکاوی ، هیپنوتیزم و روانشناسی گشتالت و همچنین تجار موفق بازرگانان ، زبان شناسان ، مدیران و … استفاده می کند.
توسعه نظریه NLP از دهه 1960 در کالیفرنیا آغاز شد. ریچارد بندلر ، دانشجوی دانشکده ریاضیات ، با ارتباط با نمایندگان موفق آن ، به روانشناسی علاقه مند شد. وی توجه خود را به این نکته جلب کرد که از تکنیک های روان درمانی و تجربه روان درمانگران می توان خارج از درمان ، در زندگی روزمره استفاده کرد. باندلر تصمیم گرفت سیستمی از تکنیک های م developثر را که همه مردم می توانند استفاده کنند ، توسعه دهد. وی رویکرد خود را "کپی برداری از کمال انسانی" خواند.
سرنوشت ، ریچارد بندلر را با جان گریندر جمع کرد. باندلر و گریندر تصمیم گرفتند تا با مشاهده اقدامات روان درمانگران ، تجزیه و تحلیل کار و تعامل آنها با مشتریان ، در یک تیم قرار بگیرند. آنها با استفاده از روشهای فریتز پرلز (بنیانگذار گشتالت تراپی) ، ویرجینیا ساتیر ، میلتون اریکسون و گریگوری بتسون ، سخنرانیهایی را در مورد روانشناسی گشتالت انجام دادند و تنها م mostثرترین روش را از همه فنون باقی گذاشتند.
دانشمندان با مطالعه هراس و ترس ، دریافتند كه با مشاهده ی مشكلی ، نگرش نسبت به آن ، تأثیری كه این مسئله بر روی فرد خواهد گذاشت ، تغییر می كند. افرادی که دچار هراس هستند ، طوری رفتار می کنند که گویی منبع ترس آنها در حال حاضر در این لحظه بر آنها تأثیر می گذارد و کسانی که توانسته اند بر ترس غلبه کنند ، انگار از خارج به آن نگاه می کنند. این بیان نگرش به مسئله ، کشفی شورانگیز و انقلابی بود. افراد بیشتری از جمله دانشمندان برجسته به کلاسهای Bandler و Grinder می آمدند.
در سال 1979 ، اولین نشریه اختصاص داده شده به برنامه نویسی عصبی- زبانی ظاهر شد: "افرادی که مردم را می خوانند". K. Andreas شروع به نوشتن محتوای کلاسها کرد تا این تکنیکها و روشها را در یک کتاب تلفیق کند. در حال حاضر ، NLP هنوز هم در حال توسعه و پیشرفت است که با تحولات جدید تألیف تکمیل می شود.
