نحوه مقابله با پرخوری عصبی

فهرست مطالب:

نحوه مقابله با پرخوری عصبی
نحوه مقابله با پرخوری عصبی

تصویری: نحوه مقابله با پرخوری عصبی

تصویری: نحوه مقابله با پرخوری عصبی
تصویری: هفت (7) روش برای از بین بردن پرخوری عصبی 2024, ممکن است
Anonim

پرخوری - اخیراً یکی از شایع ترین اختلالات روانی است که در روزه داری یا پرخوری و پس از آن پاکسازی معده از طریق استفراغ یا مسهل آشکار می شود. بولیمیا عمدتاً از دختران جوانی رنج می برد که می کوشند برای رسیدن به ایده آل ترین شکل ، درک کنند. کنار آمدن با پرخوری عصبی دشوار است ، اما بسیار واقعی است. این امر مستلزم تلاش مشترک بیمار و نزدیکان وی است.

نحوه مقابله با پرخوری عصبی
نحوه مقابله با پرخوری عصبی

دستورالعمل ها

مرحله 1

به بیمارستان تخصصی بروید. بولیمیا در درجه اول با روش های روان درمانی درمان می شود. روان درمانگر به بیمار کمک می کند تا بر اعتیاد دردناک به روزه داری یا غذا غلبه کند ، عزت نفس و اعتماد به نفس را افزایش دهد. علاوه بر این ، روان درمانگر داروهای آرامبخش و ضد افسردگی و همچنین داروهایی را برای بهبود وضعیت بدن تجویز می کند ، زیرا معمولاً به دلیل کمبود مواد مغذی ، ویتامین ها و مواد معدنی لازم برای زندگی تضعیف می شود.

گام 2

اگر کاهش وزن بیمار بیش از 20٪ از حد طبیعی باشد ، بستری شدن فوری در بیمارستان ضروری است. در این حالت ، اثر روان درمانی بر روی بیمار توسط کلیه پرسنل پزشکی م institutionسسه پزشکی انجام می شود. کار کادر پزشکی در جهت اصلاح ایده های بیمار در مورد "شکل ایده آل" ، حل مشکلات عاطفی و شخصی و توسعه مهارت های تغذیه مناسب خواهد بود. در چنین مواردی ، کادر پزشکی نه تنها وضعیت روانی بیمار ، بلکه وضعیت جسمی را نیز با دقت کنترل می کنند. و رژیم ها و اقدامات پزشکی به عادی سازی وزن کمک می کنند.

مرحله 3

هنگامی که وضعیت جسمی و روانی بیمار مبتلا به پرخوری عصبی عادی شود ، یک دوره توانبخشی آغاز می شود. برای وی ، روان درمانگر برنامه ای فردی را شامل می شود كه شامل تمرینات بدنی ، پیاده روی ، هنر درمانی و موارد دیگر است. دوره توانبخشی برای تقویت اثر داروها بر بدن بیمار در نظر گرفته شده است ، اما در عین حال عوارض جانبی آنها را نیز کاهش می دهد. در هنگام توانبخشی ، توجه ویژه ای به سازگاری اجتماعی بیمار در جامعه وجود دارد.

مرحله 4

پس از ترخیص از بیمارستان ، بیمار همچنان تحت نظر قرار می گیرد. این معمولاً توسط پزشک معالج انجام می شود که بیمار همچنان وی را ملاقات می کند. پزشک درمان دارویی را تجویز و تنظیم می کند ، روند سازگاری بیمار قبلی را در جامعه کنترل می کند ، جلسات روان درمانی را انجام می دهد و عودهای احتمالی را کنترل می کند. در تمام مراحل درمان بیمار مبتلا به پرخونی ، اولین دستیاران پزشک معالج بستگان فرد بیمار هستند. برای رسیدن به نتیجه موفقیت آمیز ، آنها باید کاملاً با تمام نیازهای پزشک مطابقت داشته باشند ، به بیمار کمک کنند و اعتماد به نفس او را ایجاد کنند.

توصیه شده: