افراد معتاد به غذا نمی توانند در برابر بخش دیگری از غذا ، میان وعده های مکرر و غیره مقاومت کنند. احساس پری می آید ، اما فرد آن را احساس نمی کند.
اعتیاد به غذا در این واقعیت آشکار می شود که فرد حتی در زمان سیری غذا می خورد. او غمگین ، ناراحت ، مضطرب است - غذا (اغلب شیرینی ها ، شکلات ، شیرینی ها) موجب تسکین معنوی می شود ، اما آسیب بزرگی به بدن می زند.
این رفتار مربوط به اوایل کودکی است ، زمانی که رفلکس مکیدن باعث آرامش می شود. بنابراین ، به عنوان یک بزرگسال ، بسیاری از افراد ، در حال تماشای تلویزیون ، متوجه نمی شوند که چگونه کوکی ها و شیرینی ها را خرد می کنند. یا آدامس. بعضی اوقات می توانید شخصی را ببینید که کراوات می جوید یا انگشتش را می مکد. در همان زمان ، وابستگی قبلی که از دست داده بود به مکیدن پستانک یا انگشت شست به طور ناخودآگاه تولید می شود.
چه باید کرد؟
- سبک زندگی خود را تغییر دهید. کنترل رفتار شما در حین کار و استراحت مهم است.
- کلیشه های جدید و مفید از رفتار آگاهانه و خویشتنداری را پرورش دهید.
- به وعده غذایی منظم خود توجه کنید و آن را کاهش دهید.
- یک صبحانه و ناهار دلچسب بخورید و وعده های غذایی سبک را برای شام آماده کنید.
- روی غذا تمرکز کنید ، یاد بگیرید که غذا را به آرامی بخورید و از طعم آن لذت ببرید.
- جلوی تلویزیون ، کامپیوتر یا میان وعده غذا نخورید.
- ورزش کنید ، در هوای تازه قدم بزنید ، بیشتر راه بروید.
عادت های خود را تغییر دهید - اعتیاد دردناک از بین می رود. اگر نمی توانید به تنهایی از پس آن برآیید ، با متخصصان تماس بگیرید. چنین مشکلاتی با روان درمانگر در میان گذاشته می شود. در صورت لزوم ، از مشاوره با متخصص غدد خودداری کنید.
