هر فردی در زندگی دچار موقعیت هایی می شود که سو mis تفاهم یا احساسات منفی غرق می شود به این دلیل که یکی از اعضای نزدیک خانواده یا دوست می تواند به گونه ای رفتار کند که این عمل به سادگی در محدوده معقولی که در ابتدا به طور پیش فرض تنظیم شده بود قرار نگیرد.
وقتی احساسات منفی کنترل ذهن را در دست می گیرند ، در این صورت فرد می تواند نارضایتی خود را به شکلی کاملاً بی ادبانه ابراز کند و بدین ترتیب از مرز مجاز عبور کند. مطمئناً ، وقتی احساسات در پس زمینه محو می شوند ، او می فهمد که اکثر کلماتی که در هنگام درگیری ابراز شده اند ارزش گفتن ندارند ، اما این مسئله به هیچ وجه مسئولیت کاری را که برای وی انجام داده ، راحت نمی کند.
ناخوشایندترین پیامدهای یک وضعیت درگیری و یک مشاجره ، کینه مردم نسبت به یکدیگر است. به عنوان یک قاعده ، در مرحله اولیه ، هیچ یک از شرکت کنندگان ابتکار عمل و تمایل به مصالحه و شروع یک گفتگوی آرام را نشان نمی دهند. لازم است مدتی منتظر بمانید تا احساسات به شاخص های معمول خود بازگردند و انفجارهای پرخاشگری متوقف شوند ، در غیر این صورت می توانید تکرار رسوایی را تحریک کنید ، که فقط وضعیت فعلی را بدتر می کند.
1. زمان انتظار. یک مرحله کاملا جدی که در طی آن آرامش و درک همه اتفاقات رخ می دهد. این زمان با دردناک ترین تظاهرات مشخص می شود ، زمانی که احساس رنجش پس از تجزیه و تحلیل کلمات شنیده شده ایجاد می شود.
2. زمان تأمل. پس از درک آنچه که اتفاق می افتد ، هر فرد شروع به تجزیه و تحلیل امکاناتی می کند که سعی در حل و فصل وضعیت فعلی دارد. گاهی اوقات باید زمان زیادی را صرف پیدا کردن تعادل مناسب کنید.
3. زمان اقدام. با این مرحله ، همه چیز خیلی ساده نیست ، زیرا برداشتن اولین قدم برای آشتی همیشه دشوار است. اول از همه ، این به این دلیل است که هر فرد در پاسخ به استدلال های خود می ترسد و سعی در آشتی دادن برای شنیدن پاسخ منفی دارد. اما ، علاوه بر امید به نتیجه مثبت ، متأسفانه ، دیگر هیچ تضمینی برای وقوع کل رویداد طبق سناریوی برنامه ریزی شده وجود ندارد.
کینه توزی یک پدیده روانشناختی فوق العاده دشوار است که می تواند حتی قوی ترین روابط را نیز از بین ببرد. شایان ذکر است که چنین احساسی تمایل به جمع شدن دارد ، بنابراین نباید منتظر لحظه ای باشید تا چنین "بمبی ساعتی" منفجر شود.
