به تعویق انداختن تعلل را می توان به عنوان یک عادت آسیب شناختی در کنار گذاشتن موارد مهم تا فردا خلاصه کرد. بدترین پیامد آن احساس ستم اخلاقی است که تحت سنگینی تجارت ناتمام شکل می گیرد. بنابراین با اهمال کاری می توان مبارزه کرد و باید با آنها مبارزه کرد.
بیرون دادن
تمام آن افکاری را که مانع از عملکرد کامل شما می شوند ، فرموله و یادداشت کنید: ترس ، تردید ، شاید بی میلی برای شروع کار. مهم است که به ته آن برسیم و همه موانع ذهنی را برطرف کنیم.
تجزیه و تحلیل
افکار مانع را تحلیل کنید. درک اینکه چه چیزی باعث ایجاد آنها می شود مهم است. به هر حال ، بیشتر دانشمندان متقاعد شده اند كه افراد تعویق كننده بسیار از محكومیت خارج می ترسند. آیا این ریشه همه شر ها برای شما هم نیست؟
قول بده
هنگامی که در مورد دلایل خود تصمیم گرفتید ، برای جلوگیری از تعلل با خود توافق کنید. برای اینکه چگونه ، کی و چرا در جهت رسیدن به یک هدف کار می کنید ، یک برنامه دقیق بنویسید. اهداف کوچک برای شما احساس طاقت فرسایی نخواهند کرد و مهلت های سخت باعث حرکت و تنبلی شما می شوند.
دست از سرزنش بردارید
خودتان را بخاطر انجام ندادن برخی کارها در گذشته ببخشید. چه اتفاقی افتاد ، چه اتفاقی افتاد. احساس گناه به عنوان یک ترمز در مسیر دستیابی به آینده ما عمل می کند ، و در مبارزه با تعلل ، این می تواند کشنده باشد.
هیچ گونه تفریط
خودتان را سرگرم نکنید. بهانه هایی مانند: "من در آخرین لحظه تلاش خود را می کنم" انگیزه علمی ندارند. بعلاوه ، دانشمندان متقاعد شده اند که هنگام استرس ، کارگران اشتباهات بیشتری مرتکب می شوند. بنابراین همه کارها را به موقع انجام دهید.
با مهم شروع کنید
اهمال کاری هوشمندانه این است که کارهای کوچک را به نام آنچه مهم است به تعویق بیندازید ، نه برعکس. اگر یاد بگیرید اولویت بندی کنید ، مسئله اهمال کاری به خودی خود برطرف می شود.
